Deze maand: schrijfwinterslaap, nieuwe reading challenges, een geslaagde boekentip en een mogelijk zwangere orchidee. SCHRIJVEN… Tja, ik kan kort zijn: in januari was ik kennelijk nog in schrijfwinterslaap. Behalve natuurlijk waar het blogposts betrof, want ik heb me ontzettend vermaakt met overzichtjes van mijn […]
Vorig jaar hield ik voor het eerst mijn gelezen boeken bij. Dat geeft me dus nu de gelegenheid om eens een overzichtje te maken, en in wat statistieken te duiken.
Ik had op voorhand echt geen idee hoe veel boeken ik op een jaar tijd lees. Ik koos voor iets minder dan twee boeken per week: 100, een mooi rond getal. Dat bleek ik met gemak te halen, ik landde op 124:
Lezerssite Hebban had dit jaar een lijst met 50 categorieën die je kon afvinken. Daaraan heb ik alleen meegedaan in de zin dat ik er eentje afvinkte als het zo uitkwam. Achteraf vindt het ‘completionist’-kantje in mezelf dat lichtjes frustrerend. Ik word niet graag aangestaard door lege vakjes waar ik nog iets mee moet. Anderzijds deed ik het niet gek, voor iemand die niet eens meedeed: ik kon er 41 afvinken.
Aan deze 9 categorieën kwam ik niet toe:
Een boek van een Bekende Nederlander
Een (ooit) verboden of verbannen boek
Een door een boekverkoper getipt boek
Een Libris Literatuur Prijs-winnaar
Een boek dat verscheen in jouw geboortejaar
Een boek dat een verhaal in een verhaal is
Een Aziatische roman of thriller
Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden
Een boek dat je ooit voor je lijst las of moest lezen
Dat ik niet toekwam aan een boek van een Bekende Nederlander, of een prijswinnaar, vind ik niet zo verrassend. Dat soort dingen schrikt me eerder af dan me aan te trekken. Het is dan ook eerder toevallig dat ik ‘Een boek dat een Hebban-award won’ wél kon afvinken.
Ik vind het wel verrassend dat ‘Een boek dat een verhaal in een verhaal is’ en ‘Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden’ zijn blijven openstaan. Ik had het idee dat ik zo’n boeken bij de vleet lees, maar dat blijkt dus niet (elk jaar) te kloppen.
Ik las dit jaar ongeveer 40,693 pagina’s.
Het kortste verhaal telde 40 pagina’s:
En het langste 701:
Het zal vast geen toeval zijn dat ik over het langste boek heel enthousiast was, en over het kortste niet zo. Ik ben een echte reeksen- en lange boeken-lezer. Toch lees ik over het algemeen af en toe met heel veel plezier een goed stripverhaal, maar in dit geval kon ik niet wennen aan de stijl van de nieuwe auteur voor de reeks.
Mijn gemiddelde beoordeling dit jaar was 3,9 sterren. Ofwel ben ik heel mild, ofwel ben ik behoorlijk goed in het inschatten van welk boek ik graag zal lezen. De paar keer dat ik toch een boek las waar ik de plank volledig had misgeslagen, heb ik het boek maar niet beoordeeld. Ik vind het onzin om een boek een slechte review te geven, alleen omdat ik nu eenmaal niet het doelpubliek ben.
Het blijkt dat mijn verdeling over mijn favoriete genres vrij evenredig is. Ik las volgens Hebban (waarop weliswaar maar 104 van mijn gelezen boeken te vinden zijn):
Ik wist wel dat ik dit jaar veel goede YA gelezen heb, maar ik had geen idee dat dat genre op nummer 1 terecht zou komen. Als je echter meerekent dat 80% van de YA-boeken die ik lees, ook binnen fantasy/SF vallen (en dat meer dan de helft van de feelgood die ik lees zich óók al afspeelt in een fantasy-setting of paranormale elementen bevat)… dan is wel duidelijk wat mijn favoriete genre is.
Waar die 15 literaire werken verstopt zitten, heb ik nog niet kunnen uitvissen. Ik las voor een leesclub Het land van de zon, maar verder dan dat kom ik niet. Mysterieus.
Ik deelde dit jaar zeventien keer 5 sterren uit. Redelijk veel, maar dat is ook omdat ik dit jaar een paar langverwachte laatste delen van series las, waar ik heel enthousiast over was. Meer dan eens vond ik het dan wel de moeite om de eerdere delen te herlezen, en die wisten me opnieuw te bekoren, en kregen dus weer 5 sterren.
Ooit deelde ik alleen 5 sterren uit aan boeken waarvan ik het gevoel had dat ze me heel lang zouden bijblijven, en waarvan ik het gevoel had dat ze substantiële impact op me hadden gehad. Feelgood-boeken en de meeste thrillers raapten volgens die logica nooit 5 sterren bij mij.
Dit jaar realiseerde ik me dat ik dat niet helemaal eerlijk vond. Als een boek perfect doet wat het geacht wordt te doen – of dat nu is je achterlaten in een staat van verbijstering, je laten wegzweven op een romantische wolk, je aan het denken zetten over de wereld, of je door de pagina’s heen jagen omdat je MOET weten hoe het afloopt… dan is het alleen maar eerlijk om daar een goede score op te zetten.
Het resultaat is dat een paar feelgoodboeken wel degelijk 5 sterren gekregen hebben dit jaar:
Maar eerlijk is eerlijk, de grote massa van mijn toppers zit hem nog steeds in de fantasy-hoek:
Eventueel YA-fantasy:
Fantasy voor kinderen:
Of fantasy (sf?) in stripvorm:
Het was fijn om ook weer eens een paar echt goede SF-series te lezen. Ooit las ik veel meer SF dan fantasy, maar die verhouding is in de loop der jaren behoorlijk omgedraaid. Dankzij Ann Leckie en Sylvain Neuvel hervond ik mijn liefde weer:
Met dank aan Wendy van De kleine wereld van Wendy voor de term ‘klever’. Welke boeken uit 2018 zijn bij mij blijven hangen en zou ik anderen aanbevelen?
Je kunt een boek namelijk wel 5 sterren geven, omdat je op het moment zelf enthousiast bent, maar dat zegt niet alles. Mijn 5 sterren van hierboven kan ik eigenlijk allemaal aanraden. Maar terwijl ik zo door mijn boekenlijst van dit jaar bladerde, kwam ik nog een paar exemplaren tegen die ik ‘maar’ 4 sterren gaf, maar die ondanks de kritische noot die ik erbij had, toch wel zijn blijven kleven. Soms zelfs beter dan de 5 sterren-exemplaren.
De magische winterwereld van Spinning Silver, dat ik las voor een leesclub, kan ik bijvoorbeeld nog zo in mijn gedachten roepen:
En ook al wist het einde van het volgende boek me niet helemaal te overtuigen, de vreemde, surrealistische duistere sprookjeswereld van Hazelwoud ben ik ook nog niet kwijt:
De tekeningen van Madame Oiseau zijn net als het verhaal: zwierig, prettig om naar te kijken, op het eerste gezicht heel luchtig maar met hier en daar onderstromen die de oppervlakkige rust verstoren:
Wintercode van Vlaamse schrijfster Pen Stewart is in mijn herinnering een mix van Chagall-blauw en bloedrood, een complex verhaal in woord en beeld, met een intrigerende wereld en een paar huiveringwekkende scènes die de grenzen van wat ik aankon testten:
Het laatste boek dat ik in 2018 las, is ook een vermelding waard. De Vrouwe van Myrdin is een vrije hervertelling van een paar Welshe mythes, door een schrijfster van eigen of toch in elk geval Nederlandstalige bodem:
Dit jaar ben ik ook alweer goed op weg: ik heb de challenge op 120 gezet, en met 7 gelezen boeken, lig ik mooi op schema. Benieuwd in hoeverre de statistieken van 2019 zullen afwijken van die van 2018!
–
Vraag: heb jij ook boeken die je op het moment zelf geen 5 sterren geeft, maar die naderhand langer blijken te blijven nazinderen?
Ik had er eerder al enthousiaste posts over zien passeren, en het zag er altijd zo gezellig en feestelijk uit: een boekenswap. Dit jaar besloot ik mee te doen met de kerst-boekenswap van Kwante in Wonderland. Een pakket onder de boom waarin gegarandeerd een boek zit, leek me net wat voor mij.
Complimenten voor Kwante, want lootjestrekken én alles eromheen goed coördineren voor meer dan veertig deelnemers, met een dosis humor, maar toch de teugels stevig in handen… poeh, petje af! Wij hebben dit jaar met een familie/vriendengroepje lootjes getrokken met zijn zessen, en dan heb je al heel wat ge-heen-en-weer en mensen achter de broek zitten.
Het begon allemaal een paar maand voor kerst. Toen mochten de deelnemers een verlanglijstje met boekige wensen invullen, en kregen we ook de naam van ons lootje. Het was de bedoeling om er een leuk pakket van te maken, met boeken, boekige spulletjes, en gezellige kerstsfeer.
Al snel had ik zoveel pret met het rondsnuffelen naar dingetjes die helemaal bij mijn lootje en haar boekenwensen pasten (en haar lichtjes stalken op social media) dat ik compleet vergat dat er ook iemand voor mij bezig was.
Dat veranderde natuurlijk helemaal toen ik een flinke, mooi ingepakte doos van de postbode kreeg, die me vervolgens een goede week verleidelijk stond aan te staren onder de kerstboom. (Nee, mensen, niet de postbode.)
De vierentwintigste was het zover. ’s Morgens moesten we eerst nog een foto-opdracht met ons pakket doen, en dan mochten we gaan openscheuren!
De opdracht was: een foto van je pakket, met het boek dat je nu aan het lezen bent, en je favoriete kerstornament. Ik koos voor de gouden en glinsterende belletjes die bij ons in de boom hangen, de eerste kerstornamenten die ik ooit samen met mijn man kocht.
En daarna was Het Moment aangebroken. Toen ik de goedverpakte doos had opengekregen, werd ik begroet door een lief en grappig kaartje, en daarna een gigantische stapel cadeautjes. Ik stalde ze allemaal uit – wat een verzameling! – en begon met uitpakken. Volgens mij ben ik er wel zo’n twintig minuten mee bezig geweest, want mijn Secret Santa had ontzettend haar best voor me gedaan.
Ik had de ene ‘wauw!’-ervaring na de andere.
Mijn Secret Santa had goed in haar oren geknoopt dat Victoria Schwab een van mijn favoriete auteurs is. Al uitpakkende kwam ik steeds meer ontzettend leuke dingetjes tegen die iets met haar boeken te maken hadden, tot ik dit allemaal bij elkaar had:
Het was ZO leuk om ze allemaal stukje bij beetje tevoorschijn te zien komen! Een boekenlegger met een geweldige quote, een print met een toepasselijke quote die ik ergens heel zichtbaar ga ophangen, superschattige magnetische bookmarks (die al een beetje verklapten welk boek ik in dit pakket mocht verwachten), een lekker evil pin, en een kaars met een heerlijk subtiel geurtje dat elke liefhebber van de Shades of Magic-serie meteen tevreden zou herkennen. Wow.
Wat een verwennerij!
En net toen ik dacht dat ik de hoogtepunten wel zo ongeveer gehad had, kwam deze nog tevoorschijn:
Yep, ik beken! 2018 was het jaar waarin ik het bestaan van funko’s ontdekte, en er instant voor bezweek. Belle & Het Beest prijken al een poosje op een boekenplank, en nu mag ik een van mijn andere favoriete Disneypersonages ook een plekje geven… yay!
Tussendoor kwam ik ook heel wat lekkers tegen: chocola mét dingetjes, net wat ik lekker vind (en woeh, marsepein), en mijn favoriete thee. Lezen zal de komende tijd extra gezellig worden…
… en ik zal er geen koude voeten bij hoeven te hebben (dat gebeurt me wel eens als ik verdwaal in een boek), met deze gezellige sokjes!
En toen was het tijd voor het moment suprême. In het pakket vond ik niet één, maar twee boeken, die handig in een apart (en erg mooi) papiertje waren verpakt: This Savage Song van Victoria Schwab en The Long Earth van Terry Pratchett en Stephen Baxter.
Kijk nou toch wat een fantastische verzameling!
Ik voelde me als een kind met kerst, en volgens mij ben ik volledig verpest voor iedereen met wie ik hierna een swap doe 😀 want dit was zo’n ontzettend attent bij elkaar gezocht pakket! Ik was er helemaal van ondersteboven en de kerstsfeer zat er meteen goed in. En toen wist ik nog niet eens dat er nog meer kerstelfjes boeken zaten in te pakken, maar dat is iets voor een volgende blogpost!
Voor ik deze afrond, nog even met jullie delen wat ik voor mijn lootje bij elkaar had gesprokkeld. Op haar verlanglijstje vond ik twee bijzondere boeken: een soort graphic novel, getiteld Through the Woods en A Girl Called Owl. Die omslagen alleen al – zo mooi! Ik heb ze meteen ook maar op mijn eigen TBR-lijst gezet, ik kon het niet helpen. Mijn lootje had vermeld dat ze niet per se zat te wachten op een pakketje in één thema, maar al gauw liep ik tegen schattige knijpertjes met uiltjes aan, en sticky notes in de vorm van paddenstoeltjes, die toch wel heel grappig bij de boeken pasten.
Cadeautjestijd grijp ik altijd graag aan om even creatief te zijn, en ik had een book sleeve op mijn lootje haar verlanglijstje zien staan, dus tijd om de naaimachine nog eens aan het werk te zetten.
Handig als je zelf een superdik boek hebt geschreven, om te checken of de book sleeve groot genoeg is voor de meeste boeken:
En een stofrestje kon ik perfect gebruiken om een potje perenkaneelconfituur feestelijk mee te versieren:
Harry Potter-fans zijn zo leuk om dingen voor te kopen, want er zijn ontzettend veel leuke fandomspulletjes. Ik vond een paar gezellige Hogwartssokken voor haar, en een Huffelpuff-pin. Ze had ook ‘een boekige kaars met een fris geurtje’ op haar verlanglijstje gezet. Na wat lezen op haar blog, ontdekte ik dat ze Bloed en Beenderen een supergoed boek vond, en bewondering had voor hoofdpersonage Zélie. De mooie kaars van Letters & Lights die geurt naar salie en zeezout leek me dus ideaal. En als boekenblogger kon ze vast ook wel wat met quote cards van Blossom Books. Omdat ze houdt van bouwpakketjes en origami, kon ik er ook wat creatieve spulletjes bij doen. Dan nog een paar boekenleggertjes en wat kerstfeer…
Daarna hoefde ik ‘alleen maar’ het gedicht nog even te schrijven. Je zou zeggen dat dat als schrijver het makkelijkste is… eh, nee dus. En ik schrijf nog wel poëzie voor mijn plezier, maar ik vind het aartsmoeilijk om een leuk en toepasselijk gedicht in Sinterklaas- of Kerststijl voor iemand te schrijven. Uiteindelijk is het gewoon een soort klein verhaaltje op rijm geworden. (Grappig detail: dit jaar had ik mijn vriendin Nicole getrokken in onze eigen vrienden-en-familie-lootjesactie… ik mocht dus zowel voor een Nicky als een Nicole aan de slag als Santa!)
Het afwachten tot mijn lootje haar pakket zou gaan uitpakken, was bijna nog spannender dan wachten tot ik dat van mij mocht opendoen. Zou ze het leuk vinden? Zou alles heel gebleven zijn? Gelukkig kwam het helemaal goed, en las ik op haar blog dat ze erg blij was met haar buit.
Ik denk dat ik volgend jaar niet lang aarzel voor ik weer meedoe!
November was een goede boekenwurmmaand! Het was natuurlijk Boekenbeurs-tijd, maar dat is lang niet de enige gelegenheid waarbij mijn collectie werd uitgebreid. SCHRIJVEN… Of tenminste: ‘mijn boeken’-gerelateerde kwesties. Deze maand signeerde ik zowel op de gigantische Boekenbeurs in Antwerpen… … als op een gezellige […]
Mijn dag op de boekenbeurs in Antwerpen is er bijna! (Aaah, boeken-boeken-boeken! *wuift zichzelf koelte toe*) Verder: Halloweenreads tijdens een Spook-a-Thon, en gewoon… boeken-boeken-boeken!
LEZEN
Ik ben zo iemand die met recht en rede kon verzuchten: ik win nooit iets… tót oktober 2018. Geen idee wat er ineens gebeurde, maar ik won in de eerste week al een boek. Op de dag dat dat bezorgd werd, kreeg ik ineens bericht dat ik nog een ander boek gewonnen had. En een paar dagen daarna verscheen nog een derde boek in de bus, waarvan ik geen idee had waar het vandaan kwam. Enig nadenken en speuren leverde op dat ik een mailtje had gemist waarin ik werd ingeloot voor een Hebban Leesclub.
De oogst:
Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, kreeg ik gisteren te horen dat ik bij Boekensite Gent een heus boekenpakket gewonnen heb! Waar gaat dit heen?
– Oh jee, het is Halloween vanavond. Misschien word ik om middernacht verpletterd door boeken? –
Spook-a-thon
Yep, ik ben in de Halloweenstemming. Deze maand deed ik namelijk mee met een reading challenge, meer bepaald een Spook-a-Thon, georganiseerd door blogster Kwante in Wonderland. Ik hou niet van horror en al te veel gegriezel, maar de Halloweentijd heeft ook wel iets gezelligs. Heksen, weerwolven, zelfs een paar spoken… dat past allemaal uitstekend in het straatje van een fantasyliefhebber. Oh ja, en ik ben gek op pompoenen. Dit was mijn TBR-stapel, 6 boeken in thema:
Ik wilde de druk niet te groot maken, maar dat bleek achteraf geen enkel probleem. In totaal las ik deze maand namelijk 12 boeken (plus een paar strips), en maar liefst 10 van die boeken tijdens de Spook-a-Thon. Bovenstaande stapel heb ik netjes weggewerkt, behalve Schim en Schaduw. Daarbij wijs ik als schuldige graag mijn man aan, die het had ingepikt om gezellig mee te doen met de leesavonden.
De Spook-a-Thon was een mooie aanleiding om een reeks die ik onderbroken had weer op te pakken: The Hollows, een urban fantasy-reeks van Kim Harrison, met in de hoofdrol heks en bounty hunter Rachel Morgan. Ik kwam er niet zo makkelijk in, en na 25 pagina’s besefte ik ineens waarom: ik had een deel overgeslagen – oeps! 😮 Gelukkig stond deel 7 ook al in de kast. Het voordeel was dat ik zo even lekker kon binge readen. En goh, wat ben ik blij dat ik deze serie weer heb opgepakt, ik was vergeten hoe ik genoot van de interacties tussen de personages.
Oké, ik heb net beweerd dat ik niet zo van griezelboeken houd, en toch was dit een andere van mijn favorieten deze maand:
Lockwood&Co heeft een hartveroverende cast, en de premisse is intrigerend: sinds vijf decennia wordt het land geteisterd door paranormale verschijnselen. Het Probleem, zoals het wordt genoemd, kan alleen door jongeren worden aangepakt, want volwassenen ondergaan wel de gevolgen, maar kunnen de geesten die terugkeren uit de dood niet zien, en dus ook niet bestrijden. Af en toe is het wel degelijk griezelig (ik wilde maar dat ik sommige stukjes uit eerdere delen niet ’s nachts had liggen lezen), maar de humor is geweldig. Dit was het laatste deel van de reeks, en ik vind het jammer dat het avontuur voorbij is, maar de ontknoping was zeker bevredigend.
Het meisje dat de maan dronk is ook een vermelding waard. Ik kreeg het te leen van een vriendin, en de cover vond ik meteen om bij weg te dromen. Het boek zelf is één en al sfeer. Je moet er geen overweldigend verrassende plot van verwachten (waarmee ik absoluut niet wil gezegd hebben dat die voorspelbaar is!), maar je overgeven aan het poëtische, de magie en de reis… dan krijg je in ruil een hartveroverend, ontroerend, sprookjesachtig verhaal dat je doet nadenken over leven, groeien en liefde, dat je laat glimlachen en een traantje wegpinken.
… SCHRIJVEN…
Is dit een zelfportret? De weergave van een surrealistische droom?
Niets van dat alles. Dit is wat er gebeurt als een schrijfster zonder enig tekentalent een overzichtskaartje nodig heeft. Overstekers 3 speelt zich namelijk af op een andere locatie dan de twee vorige delen (waarvoor iemand met meer talent een overzichtskaartje voor mij getekend heeft), dus ik moest iets ondernemen, toen ik wilde checken of alles in de plot geografisch gezien wel mogelijk was.
Conclusie: het is mogelijk.
Conclusie 2: ik kreeg prompt een paar ideeën die niets met de huidige plot te maken hebben, maar toch naar meer smaken. Hmmm…
… EN DE REST
Boekenbeurs!
Op 10 november ben ik te gast op de jaarlijkse Boekenbeurs in Antwerpen. Ik ben er deel van een YA-auteurs-meet & greet, samen met een paar andere getalenteerde auteurs van eigen bodem (Kate Kriske, Ilona Lodewijckx, Aurike Quintelier (Fille Folle), Chrostin en Tille Vincent). Later die middag, van 15u tot 16u, signeer ik op de stand van Lannoo. Kom me een bezoekje brengen als je in de buurt bent, laat een boek signeren of zeg gewoon hallo, en je krijgt een boekenlegger of postkaartje mee naar huis.
Groene vingers
Mijn orchidee vindt het begin van de wintertijd hét moment om er helemaal voor te gaan. Hij begint zowaar aan een tweede stengel…
Tea time
Tot mijn grote plezier trof ik tijdens een uitstapje mijn favoriete sinaasappel-kaneel-thee – die ik na de reis in Italië maar nergens lijk te vinden, terwijl Twinings hier verder toch echt overal in de rekken staat. (Langzaam maar zeker word ik een citrusliefhebber, geloof ik. Vroeger moest je met sinaasappel- en citroensmaakjes niet bij me in de buurt komen, en nu ga ik vrijwillig orangettes in huis halen, en maak ik zelfs een kip met citroen-stoofpotje – stoofpotjes, voor wie het nog niet wist, zijn overigens een uitstekend excuus om te gaan zitten lezen onder het mom ‘ik ben aan het koken’). Hij paste ook volmaakt bij dit boek, op de een of andere manier kan ik me wel voorstellen dat de volle maan naar sinaasappel en kaneel smaakt.
