Spinsels (blog)
April-Mei 2019: lezen, schrijven en de rest
April en mei vlogen voorbij. Dat rijmt, dus het is waar. 😉 Deze maanden: churros & predators, sjaals en badpakken, lezen aan Griekse zeeën, een fotogenieke orchidee, muzen en ander onverwacht bezoek.
Vorige maand is mijn overzichtje er niet van gekomen. Maar twee festivals, één tentoonstelling en een onderdompeling in Griekse cultuur later ben ik er weer helemaal klaar voor!
SCHRIJVEN…
FESTIVALS: ZON, VRIESKOU, REGEN, CHURROS & PREDATORS
In april kun je grillen verwachten, maar toen ik te horen kreeg dat het had gesneeuwd op de eerste dag van Elfia Haarzuilens, dacht ik toch even dat het een grapje was. Kostuums lenen zich wel voor laagjeswerk, maar tegen een uur of zeven ‘s avonds kon ik alleen maar denken: ik wou dat ik nóg een paar sokken had aangetrokken.
Van mei had ik beter gedrag verwacht, maar nee hoor. Op MysteriA in Aarschot kwamen de bezoekers bij ons schuilen voor de regen. Wel gezellig! Ons uitzicht was ook niet slecht, trouwens. Het churros-kraam was niet alleen heel verleidelijk, het had ook interessante (tijdelijke) werkkrachten:
VERSLAG VAN DE TENTOONSTELLING
Een andere blogger was me voor met de verslaggeving van de tentoonstelling Schilderijen en Literatuur, waar je tekst van mij zij aan zij met schilderijen en tekeningen van twee zeer getalenteerde kunstenaressen kon zien. *Tau* kwam naar de opening, beleefde het geheel, en schreef er een heel mooi artikel over. Je leest het hier: De 366ste dag.
AGENDA VOOR JUNI: FANTASEA (BRESKENS, NL)
Het festivalseizoen is nog lang niet voorbij!
Zaterdag 8 juni vind je me terug in de tent van Het Schrijverscollectief, op FantaSea in Breskens. Kom je outfit showen, een boekenlegger meenemen, of een babbeltje maken, en ik signeer natuurlijk met liefde een Overstekersboek.
EN WERD ER OOK NOG GESCHREVEN?
Van sommige verhaalideeën weet ik nog precies waar ik ze kreeg. Voor Overstekers kreeg ik een cruciaal inzicht over de bezigheden van Mirabel bijvoorbeeld op een avond aan zee in Cadzand, met mijn tenen in het koele zand.
Helaas kan ik nog niet precies vertellen wat ik bedacht op een bankje in antiek Olympia, dus deel ik maar even het uitzicht dat ik toen had:
… LEZEN…
In april las ik 12 boeken, 2 graphic novels en 2 strips. In mei kwamen er nog 11 boeken, en 2 graphic novels bij. Ik ga niet eens een poging doen om ze allemaal de revue te laten passeren…
Wel was ik erg benieuwd of ik ook nog challenges zou kunnen afstrepen. Daar ben ik deze maanden niet echt mee bezig geweest, maar soms komen dat soort dingen vanzelf goed.
HEBBAN THEMA APRIL: WAT ANDERS
Voor ma
art was het thema: ‘Lees eens wat anders’.
Ik lees al vrij divers, dus toen ik door mijn lijstje scrolde, zag ik aanvankelijk alleen mijn gebruikelijke mozaïek. Maar toen kwam ik er toch een paar tegen die ik met dit thema in mijn achterhoofd uit de bibliotheek had meegenomen.
Ik las uiteindelijk een drietal boeken die ik zo gauw niet zou oppakken:
Hou van mij van Anja Feliers (pychologische thriller): niet te gruwelijk maar wel spannend, heel gemakkelijk om je alles levendig voor te stellen, en het las lekker vlot weg.
De zeven zussen van Lucinda Riley (roman): jawel, écht, ik heb het gedaan, een gehypet boek gelezen, dat – vond ik op voorhand – nogal melodramatisch klonk. Conclusie: ik beken: het was héél moeilijk weg te leggen en… verwijzingen naar Griekse mythologie? Ik voorzie dat ik de verhalen alle zeven zal willen lezen…
De dochters van Cavendon Hall van Barbara Taylor: een minder groot succes. Ik had me laten verleiden door de vermelding op de omslag ‘voor liefhebbers van Downton Abbey’, maar ik had misschien beter moeten weten.
HEBBAN THEMA MEI: ACTUALITEIT
Voor mei was het thema: ‘Lees een boek met een link met de actualiteit’.
Dit was een van de thema’s waarvan ik in het begin van het jaar vreesde dat ik er niet zo gauw toe zou komen. Oorlogsverhalen of politieke hete hangijzers, mwah… Maar dankzij het thema van de vorige maand had ik me voorgenomen om eens een contemporary YA-boek te lezen. Ik koos één boek dat er al snel drie werden. Ik begon met:
Wat als dit het is? van Becky Albertelli en Adam Silvera
ging een paar weken later verder met:
Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld van Becky Albertelli
en las daar achteraan prompt:
De voordelen van onbeantwoorde liefde.
Becky Albertelli vertelt haar verhalen over liefde, onzekerheid en het leven als tiener lekker vlot en heel inleefbaar. Al doende snijdt ze heel actuele thema’s van diversiteit en inclusiviteit aan, door haar hoofdpersonages uiteenlopende kleuren, religieuze achtergronden en seksuele geaardheden te geven.
SCIFI & FANTASY READING CHALLENGE: BOEK BUITEN AMERIKA EN EUROPA
Behalve de maandthema’s zijn er ook nog de 14 categorieën van de SciFi & Fantasy Club op Hebban. En daar kon ik er ook nog één van afstrepen:
- lees een boek uit een continent buiten Amerika en Europa – check!
Ik las immers aan diverse stranden in Griekenland Godsgrave van de Australiër Jay Kristoff (en vond het een keigoeie opvolger van Nimmernacht).
… EN DE REST
GROENE VINGERS
Mijn orchidee snapte duidelijk dat als ze nog vereeuwigd wilde worden mét bloemen, ze die maar beter niet kon laten vallen voor ik aan deze blogpost toe was. In een ongezien vertoon van volhardendheid hangen deze er dus inmiddels al twee maanden aan:
TEA TIME
Weekendje Nederland + verblijf in Griekenland =
Ik vind het vooral grappig dat ik van merken die hier ook verkocht worden in zuiderse landen heel andere smaakjes vind, zoals die Lemon Macaron die ik onmogelijk kon weerstaan.
MUZES & ONVERWACHTE BEZOEKERS
Vlakbij Delphi (heiligdom van Apollo, beschermer van de muzen) kregen we dit huisje als verblijf toegewezen:
Ik las onlangs Muse Academy 2 van Morgan Blade, dus mijn geheugen was terdege opgefrist met betrekking tot alle muzen: ik wist meteen dat ‘Erato’ (de naam van het huisje) één van de negen was. Twee opgetogen schrijvers en mythologieliefhebbers namen hun intrek.
Er waren echter ook een paar andere levensvormen die inspiratie nodig hadden. Mijn man kwam kort na aankomst afgedaald van een verhoogde opbergplaats met een ietwat bestudeerd kalm lachje: ‘Goh, we hebben een hagedis in huis!’
‘Iiiik? Moet je die niet vangen?’ (Ik ben niet báng voor hagedissen, nee. Maar ze hoeven niet per se rond mijn bed te rennen. Of over mijn hoofdkussen.)
Neuh, hagedis was weggeglipt en nu nergens meer te zien. Maar zo’n beesten blijven bij mensen uit de buurt, hoor. Aldus mijn wederhelft die het met een studie in natuur- en bosbeheer wel zou weten.
Twee uur later, op een meter afstand van het bed:
Na de aanvankelijke schrik besefte ik dat het eigenlijk wel een schatje was. Net een piepklein minidraakje, amper een paar centimeter groot.
Manlief was net weg naar het winkeltje (natuurlijk), dus stuurde ik hem een berichtje met foto – kennelijk is hij toch niet van plan om uit de buurt te blijven, ik ga ‘m maar buitenzetten!
Waarop ik het vertrouwenwekkende antwoord kreeg: Succes daarmee, die beesten zijn razendsnel!
En bedankt. Het beestje paste, schatte ik zo in, makkelijk onder een glas. Voor alle veiligheid pakte ik toch maar een breder schaaltje. Schaaltje in de aanslag, adem in, adem uit, schaal op de muur – hagedis sprong naar rechts, schaaltje was net groot genoeg, zacht getrippel, stukje karton onder zijn voetjes – en ik kon hem in de moestuin achter ons huisje vrijlaten. (Ja, natuurlijk op een lekker warme steen.)
‘Je had niet gezegd dat het zo’n mini was’, zei ik even later – na me natuurlijk even gewenteld te hebben in de complimenten omwille van mijn kennelijk nog razender snelle actie.
‘Dat was een andere, hoor. Degene die ik gezien had, was groter.’
‘Oh?’
‘Ja, toch wel vijftien centimeter denk ik.’
Stilte.
‘En die laten we daar gewoon gezellig zitten, dus?’
Het argument ‘ze blijven bij mensen uit de buurt’ was duidelijk niet meer van toepassing. ‘Tja, wil jij gaan zoeken waar hij zit?’
Stilte. Het besef dat niemand zin had om te gaan rondkruipen en rondrennen, na een rit van vijf uur om hier te komen.
Geïnspireerd: ‘Misschien vangt hij eventuele muggen?’
‘Goed punt. We laten hem zitten.’
En zo geschiedde het dat we ons huisje deelden met een viervoetige bewoner. Gezien heb ik hem zelf trouwens nooit. Je zou je gaan afvragen of we hier te maken hebben met een geval van natuurbeheerdersgrieks*.
*verwant met visserslatijn
–
Het val me op dat ik op vakantie ineens drie à vier boeken tegelijk begon, omdat het ene boek nét niet helemaal bij mijn bui paste, of omdat ik alleen mijn e-reader had meegenomen… De week nadat we terug waren heb ik er drie uitgelezen die bijna uit waren.
Lezen jullie anders op vakantie?
Februari 2019: schrijven, lezen en de rest
Deze maand: een Krakenvorstin, tentoonstelling op stapel, elke twee dagen een boek, stripverhalen-extravaganza en een vollopende kalender.
SCHRIJVEN…
Een schrijversbestaan brengt ook heel wat dingen met zich mee die niet direct te maken hebben met imaginaire werelden en levens op papier zetten. Sommige daarvan zijn minder leuk (boekhouding bijhouden – blèh), andere vragen wel tijd, maar zijn supertof: wanneer ik word uitgenodigd om over mijn boeken te komen vertellen, of mag samenwerken met andere getalenteerde mensen.
KALENDER
Ik besefte onlangs dat ik dringend mijn kalender eens moest bijwerken, want ineens waren er een heleboel activiteiten gepland, en er zijn er nog meer onderweg. Je treft mij dit voorjaar in elk geval al op volgende gelegenheden:
30/03: fantasydag van Standaard Boekhandel Maldegem (BE) – lezing & signeersessie
15/04: Elfia Haarzuilens (Utrecht, NL) – boekenstand
28/04-26/05: Tentoonstelling ‘Schilderijen en literatuur’ (Galerij Hof van Peene, Baasrode, BE)
4-5/05: MysteriA Fantasyfestival (Aarschot, BE) – boekenstand Het Schrijverscollectief
8/06: FantaSea (Breskens, NL)
TENTOONSTELLING: ‘SCHILDERIJEN EN LITERATUUR’
Wat ik te zoeken heb op een tentoonstelling? Als kunst- en cultuurwetenschappenstudent heb ik er veel bezocht… maar bij deze ben ik aan de andere kant betrokken.
De prachtige, kunstzinnige mandala’s van Annemie Bockstaele en Nieke Van Zeghbroeck leerde ik jaren geleden kennen toen ik een van hun tentoonstellingen mocht inleiden. Hun werk is doordrenkt van hun liefde voor mens, natuur en wereld. Tekeningen die niet alleen verfijnd en gedetailleerd zijn, maar je ook iets geven, als je de tijd wil nemen: ze nodigen je uit om je ademhaling tot rust te brengen en even te zijn, om je te verbinden met je hart, en het verhaal voor je tot je te laten komen.
Het was voor mij dan ook erg bijzonder toen deze twee kunstenaressen zich geïnspireerd voelden door Overstekers. Daarnaast groeide in samenwerking het project De 366ste dag: een modern sprookje dat ik schreef vlak na het overlijden van mijn moeder, een paar jaar geleden.
En zo kwam het tot deze tentoonstelling waarin woord en beeld aan kruisbestuiving doen… Nieuwsgierig? Kom gerust een kijkje nemen. De tentoonstelling is elk weekend te bezichtigen, van 28/04 tot 26/05.
Zondag 28/04 om 14u30 openen we feestelijk met een hapje en een drankje: iedereen is van harte welkom!
… LEZEN…
In deze korte maand vond ik meer tijd om te lezen dan in januari: 14 boeken (in februari betekent dat dus 1 boek per 2 dagen) en 7 strips passeerden de revue.
Hoe heb ik het in februari gedaan op gebied van mijn reading challenges? Qua aantal zit ik in elk geval mooi op schema… en ik kon ook nog twee thema’s afvinken.
HEBBAN THEMA FEBRUARI: LEESCLUBBOEK
Voor februari was het thema: ‘Lees een populair Leesclubboek’.
En wat wil nu het geval? Eind 2018 had ik me opgegeven voor een leesclub van een boek dat ik ooit al eerder las, en dat diepe indruk op mij had nagelaten: De ontembare vrouw als archetype in mythen en verhalen van Clarissa Pinkola Estés. Dit is geen boek dat je zomaar even snel-snel uitleest, dus de leesclub strekte zich veel langer uit dan voor andere boeken (het is meteen de langste in de Hebban-geschiedenis)… en eindigde mooi middenin februari.
Bleek het nu ook nog een populair boek? Zeker wel. Het eindverslag van de leesclub gaf het boek gemiddeld 4,1. Het is dan ook meteen in de Hall of Fame van 2019 opgenomen.
Zelf was ik bij een tweede lezing helemaal opnieuw onder de indruk. De ontembare vrouw was absoluut weer een leeshoogtepunt. Het is een boek om te lezen met hoofd, hart en ziel. Als je je interesseert voor sprookjes, symbolen, en je graag verdiept in de menselijke psyche, dan raad ik je van harte aan dit boek een keer op te pakken. Mijn hele recensie lezen: klik hier.
SCIFI & FANTASY READING CHALLENGE: GRAPHIC NOVEL
Behalve de maandthema’s zijn er ook nog de 14 categorieën die de SciFi & Fantasy Club op Hebban voorzag voor 2019. En daar kan ik er ook weer een van afstrepen:
12. lees een graphic novel – check!
Eind vorig jaar sprokkelde ik wat nieuwe delen in mijn favoriete SF-stripseries bijeen, en deze maand ben ik eens lekker wat gaan (her)lezen. En ja, dit soort strips gooi ik vastberaden (maar voorzichtig, voorzichtig, altijd horizontaal gooien met boeken, zodat ze plat neerkomen…) op één hoop met de chic klinkende graphic novels!
Terugkeren in de mysterieuze wereld Antares was weer genieten… met vreemde wezens, spannende ontwikkelingen en nog wat romantisch drama als bonus.
LEES-HOOGTEPUNT: KEVERS ALOM!
Ik heb deze maand heel wat boeken weggewerkt, maar deze twee springen er toch wel uit: Keverkoningin en Keverhelden.
Keverkoningin: Modekoningin Lucretia Cutter heeft kwade plannen, die levensgevaarlijk zijn voor Darkus, zijn neushoornkever Baxter en alle andere kevervrienden. Darkus moet haar en haar spionerende gele lieveheersbeestjes te slim af zijn. Zal het hem lukken de keverkoningin te stoppen?
Keverhelden: Keverkoningin Lucretia Cutter houdt zich diep in de regenwouden van de Amazone verborgen en dreigt haar leger van gemuteerde reuzenkevers op de wereld los te laten. Wil ze oorlogen ontketenen? Wil ze de mensheid uitroeien? Darkus en zijn vrienden moeten haar vinden voor het te laat is. Als ze Lucretia’s laboratorium binnendringen om Darkus’ vader te bevrijden, doen ze een schokkende ontdekking. Lucretia is zichzelf aan het klonen! Dit is het derde (en laatste) deel van deze succesvolle serie voor jongens én meisjes. Ook deze keer weer vol humor, echte vriendschap en superslimme insecten!
Ik had het er vorige maand al over dat ik naast YA en prentenboeken ook middle grade-boeken af en toe enorm kan waarderen. De Kever-serie van M.G. Leonard hoort daar zeker bij. Als ik deze als kind had gelezen, dan was mijn dinosaurus-fascinatie-periode zo opgevolgd door een keverfascinatie. De details die je over het nut van en leven van kevers tussendoor krijgt, maken het allemaal des te leuker. (Kevers zijn kennelijk gek op banaan, en zonder kevers zouden we al heel snel vergaan in een hoop uitwerpselen… om maar eens wat te noemen.)
LEES-HOOGTEPUNT: CARAVAL
Of Het Zwarte Hart, zoals de echte titel is.
De zussen Scarlett en Donatella ontvluchten uit angst voor hun wrede vader het kleine, afgelegen eiland waar ze wonen. Ze worden daarbij geholpen door de o zo verleidelijke maar onuitstaanbare Julian. Ze komen terecht op Dromeneiland, waar de jaarlijkse voorstelling van Caraval wordt gehouden. Het publiek speelt mee in een dodelijk spel en moet achterhalen wat fantasie is en wat echt. Vlak na aankomst op het eiland verdwijnt Donatella, en Scarlett kan maar aan één ding denken: haar zus terugvinden voor de boosaardige Meester van Caraval haar vindt en er doden vallen…
Het boek wordt aangeprezen voor fans van Het Nachtcircus, zie ik nu pas. Als ik dat eerder had gezien, dan was ik misschien sneller aan dit boek toegekomen!
Ik had dit boek voor het eerst in handen toen ik ook Showstopper van Hayley Barker was tegengekomen. Twee boeken met een circusachtige omgeving, vlak na elkaar, leek me toen wat veel van het goede. Showstopper bleek niet zo mijn ding (wat te horroresk), maar deze kon me wél bekoren.
Een van de meest beeldend beschreven boeken die ik in tijden gelezen heb, en ontzettend sfeervol. Op basis van de omslag en de beschrijving had ik iets heel duister verwacht dat tegen het enge aan zou zitten… maar ik vond het eerder duister op een mysterieuze, intrigerende manier. Er waren natuurlijk wel spannende momenten, maar ook hele romantische. Het einde was voor mij het enige minpunt: de ontknoping werd een beetje overhaast afgehandeld. Maar al met al: een dikke vier sterren, en ik ben meer dan klaar voor deel twee!
… EN DE REST
GROENE VINGERS
Het stralende lenteweer zorgt voor heel wat vreugde op mijn balkon. De viooltjes bloeien, de krokusjes steken de kop op (al is het nog wachten op bloemen) en een paar dappere kruiden zijn alweer klaar om mijn keukenescapades op te fleuren.
Mijn orchidee is kennelijk blij met haar verpotting: ook daar piept wat groens. En ze heeft gezelschap gekregen. Kennelijk heb ik – vraag me niet hoe, na alle Moeilijke Momenten met stengels en wortels en zo – de onterechte indruk gewekt dat ik goed ben met orchideeën.
Dus, ziehier, het nieuwe exemplaar, dat in elk geval meteen haar best doet met een ontluikende bloem. De vorige eigenaresse waarschuwde me al voor haar eigenzinnige wortels, en ze zijn inderdaad indrukwekkend:
Ze kreeg hier dan ook meteen de bijnaam ‘De Krakenvorstin’ – dat krijg je met twee fantasylezers in huis. (*)
Een maandelijks overzicht is overigens een confronterend gegeven: ik zeg dus al een maand ‘oh, ik moet echt binnenkort een nieuwe buitenpot voor de orchidee kopen’. Als het niet gaat om een boek uitlezen, ben ik een kampioen-uitsteller.
TEA TIME
Een (schoon-)familiebezoekje in Nederland betekent: tijd om in de thee-schappen te gaan neuzen. Ik tikte een nieuw smaakje op de kop dat perfect bij deze eerste lentedagen past: witte thee met blauwe bessen en gember.
Die omschrijving op het doosje ook… ‘A blend made from the youngest tea leaves for a mild taste.’
SPELLETJES
Waarom ik iemand graag spelletjes geef voor zijn of haar verjaardag? Omdat ik ze dan ook eens mag spelen, natuurlijk. En als die iemand dan zijn spelletje bij ons laat staan… tja… dan stallen de kaboutertjes het al eens uit op tafel, zodat ik het nóg een keertje kan spelen. Race to the New Found Land bleek weer van de vertrouwde kwaliteit van de 999-games: een dikke duim omhoog.
Vraag van de maand: lezen jullie wel eens strips – pardon – graphic novels?
(*) Naar de boekenserie De Krakenvorst van Johan Klein Haneveld – die dit hopelijk nooit onder ogen krijgt. De krakenvorst in zijn boek heeft namelijk helemaal geen acht tentakels, maar daar trekt mijn associatieve brein zich geen klap van aan. Dan had er maar geen achtpotige op de cover moeten staan.
Januari 2019: lezen, schrijven en de rest
Deze maand: schrijfwinterslaap, nieuwe reading challenges, een geslaagde boekentip en een mogelijk zwangere orchidee. SCHRIJVEN… Tja, ik kan kort zijn: in januari was ik kennelijk nog in schrijfwinterslaap. Behalve natuurlijk waar het blogposts betrof, want ik heb me ontzettend vermaakt met overzichtjes van mijn […]
2018: mijn leesjaar
Vorig jaar hield ik voor het eerst mijn gelezen boeken bij. Dat geeft me dus nu de gelegenheid om eens een overzichtje te maken, en in wat statistieken te duiken.
CHALLENGES
(MEER DAN) TWEE BOEKEN PER WEEK
Ik had op voorhand echt geen idee hoe veel boeken ik op een jaar tijd lees. Ik koos voor iets minder dan twee boeken per week: 100, een mooi rond getal. Dat bleek ik met gemak te halen, ik landde op 124:
AFVINKEN
Lezerssite Hebban had dit jaar een lijst met 50 categorieën die je kon afvinken. Daaraan heb ik alleen meegedaan in de zin dat ik er eentje afvinkte als het zo uitkwam. Achteraf vindt het ‘completionist’-kantje in mezelf dat lichtjes frustrerend. Ik word niet graag aangestaard door lege vakjes waar ik nog iets mee moet. Anderzijds deed ik het niet gek, voor iemand die niet eens meedeed: ik kon er 41 afvinken.
Aan deze 9 categorieën kwam ik niet toe:
Een boek van een Bekende Nederlander
Een (ooit) verboden of verbannen boek
Een door een boekverkoper getipt boek
Een Libris Literatuur Prijs-winnaar
Een boek dat verscheen in jouw geboortejaar
Een boek dat een verhaal in een verhaal is
Een Aziatische roman of thriller
Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden
Een boek dat je ooit voor je lijst las of moest lezen
Dat ik niet toekwam aan een boek van een Bekende Nederlander, of een prijswinnaar, vind ik niet zo verrassend. Dat soort dingen schrikt me eerder af dan me aan te trekken. Het is dan ook eerder toevallig dat ik ‘Een boek dat een Hebban-award won’ wél kon afvinken.
Ik vind het wel verrassend dat ‘Een boek dat een verhaal in een verhaal is’ en ‘Een boek dat zich afspeelt in meerdere tijden’ zijn blijven openstaan. Ik had het idee dat ik zo’n boeken bij de vleet lees, maar dat blijkt dus niet (elk jaar) te kloppen.
STATISTIEKEN
PAGINA’S
Ik las dit jaar ongeveer 40,693 pagina’s.
Het kortste verhaal telde 40 pagina’s:
En het langste 701:
BEOORDELINGEN
Het zal vast geen toeval zijn dat ik over het langste boek heel enthousiast was, en over het kortste niet zo. Ik ben een echte reeksen- en lange boeken-lezer. Toch lees ik over het algemeen af en toe met heel veel plezier een goed stripverhaal, maar in dit geval kon ik niet wennen aan de stijl van de nieuwe auteur voor de reeks.
Mijn gemiddelde beoordeling dit jaar was 3,9 sterren. Ofwel ben ik heel mild, ofwel ben ik behoorlijk goed in het inschatten van welk boek ik graag zal lezen. De paar keer dat ik toch een boek las waar ik de plank volledig had misgeslagen, heb ik het boek maar niet beoordeeld. Ik vind het onzin om een boek een slechte review te geven, alleen omdat ik nu eenmaal niet het doelpubliek ben.
GENRES
Het blijkt dat mijn verdeling over mijn favoriete genres vrij evenredig is. Ik las volgens Hebban (waarop weliswaar maar 104 van mijn gelezen boeken te vinden zijn):
- 29 keer YA;
- 28 keer feelgood;
- 23 keer fantasy / SF;
- 15 keer literatuur.
- 12 kinderboeken;
- 10 thrillers;
- 3 non-fictieboeken
Ik wist wel dat ik dit jaar veel goede YA gelezen heb, maar ik had geen idee dat dat genre op nummer 1 terecht zou komen. Als je echter meerekent dat 80% van de YA-boeken die ik lees, ook binnen fantasy/SF vallen (en dat meer dan de helft van de feelgood die ik lees zich óók al afspeelt in een fantasy-setting of paranormale elementen bevat)… dan is wel duidelijk wat mijn favoriete genre is.
Waar die 15 literaire werken verstopt zitten, heb ik nog niet kunnen uitvissen. Ik las voor een leesclub Het land van de zon, maar verder dan dat kom ik niet. Mysterieus.
TOPPERS
Ik deelde dit jaar zeventien keer 5 sterren uit. Redelijk veel, maar dat is ook omdat ik dit jaar een paar langverwachte laatste delen van series las, waar ik heel enthousiast over was. Meer dan eens vond ik het dan wel de moeite om de eerdere delen te herlezen, en die wisten me opnieuw te bekoren, en kregen dus weer 5 sterren.
Ooit deelde ik alleen 5 sterren uit aan boeken waarvan ik het gevoel had dat ze me heel lang zouden bijblijven, en waarvan ik het gevoel had dat ze substantiële impact op me hadden gehad. Feelgood-boeken en de meeste thrillers raapten volgens die logica nooit 5 sterren bij mij.
Dit jaar realiseerde ik me dat ik dat niet helemaal eerlijk vond. Als een boek perfect doet wat het geacht wordt te doen – of dat nu is je achterlaten in een staat van verbijstering, je laten wegzweven op een romantische wolk, je aan het denken zetten over de wereld, of je door de pagina’s heen jagen omdat je MOET weten hoe het afloopt… dan is het alleen maar eerlijk om daar een goede score op te zetten.
Het resultaat is dat een paar feelgoodboeken wel degelijk 5 sterren gekregen hebben dit jaar:
Maar eerlijk is eerlijk, de grote massa van mijn toppers zit hem nog steeds in de fantasy-hoek:
Eventueel YA-fantasy:
Fantasy voor kinderen:
Of fantasy (sf?) in stripvorm:
Het was fijn om ook weer eens een paar echt goede SF-series te lezen. Ooit las ik veel meer SF dan fantasy, maar die verhouding is in de loop der jaren behoorlijk omgedraaid. Dankzij Ann Leckie en Sylvain Neuvel hervond ik mijn liefde weer:
KLEVERS
Met dank aan Wendy van De kleine wereld van Wendy voor de term ‘klever’. Welke boeken uit 2018 zijn bij mij blijven hangen en zou ik anderen aanbevelen?
Je kunt een boek namelijk wel 5 sterren geven, omdat je op het moment zelf enthousiast bent, maar dat zegt niet alles. Mijn 5 sterren van hierboven kan ik eigenlijk allemaal aanraden. Maar terwijl ik zo door mijn boekenlijst van dit jaar bladerde, kwam ik nog een paar exemplaren tegen die ik ‘maar’ 4 sterren gaf, maar die ondanks de kritische noot die ik erbij had, toch wel zijn blijven kleven. Soms zelfs beter dan de 5 sterren-exemplaren.
De magische winterwereld van Spinning Silver, dat ik las voor een leesclub, kan ik bijvoorbeeld nog zo in mijn gedachten roepen:
En ook al wist het einde van het volgende boek me niet helemaal te overtuigen, de vreemde, surrealistische duistere sprookjeswereld van Hazelwoud ben ik ook nog niet kwijt:
De tekeningen van Madame Oiseau zijn net als het verhaal: zwierig, prettig om naar te kijken, op het eerste gezicht heel luchtig maar met hier en daar onderstromen die de oppervlakkige rust verstoren:
Wintercode van Vlaamse schrijfster Pen Stewart is in mijn herinnering een mix van Chagall-blauw en bloedrood, een complex verhaal in woord en beeld, met een intrigerende wereld en een paar huiveringwekkende scènes die de grenzen van wat ik aankon testten:
Het laatste boek dat ik in 2018 las, is ook een vermelding waard. De Vrouwe van Myrdin is een vrije hervertelling van een paar Welshe mythes, door een schrijfster van eigen of toch in elk geval Nederlandstalige bodem:
Dit jaar ben ik ook alweer goed op weg: ik heb de challenge op 120 gezet, en met 7 gelezen boeken, lig ik mooi op schema. Benieuwd in hoeverre de statistieken van 2019 zullen afwijken van die van 2018!
–
Vraag: heb jij ook boeken die je op het moment zelf geen 5 sterren geeft, maar die naderhand langer blijken te blijven nazinderen?
