Januari-februari 2020: schrijven, lezen en de rest
Overstekers 3 – het nieuwe begin, een vollopende agenda en kleverige dadels.
SCHRIJVEN…
Overstekers 3 staat op de planning voor november dit jaar. Dat betekent dat ik begin dit jaar eindelijk weer in de wereld van Mirabel mocht duiken. (Eindelijk, woehoe!) Omdat dit deel het laatste deel van de serie wordt, leek het me een goed idee om me nog eens goed te verdiepen in deel 1 en 2. Ik wil onder geen beding losse eindjes! Dus, jawel, ik ben mijn eigen boeken gaan herlezen, voor het eerst sinds ze gedrukt werden.
Dat was een hele aparte ervaring, om twee redenen.
Muze…?
Ten eerste: op het moment dat je iets schrijft, ben je ervan overtuigd dat je dat nooit kunt vergeten. Je hebt het immers zelf bedacht. Maar soms, als ik stukjes van mezelf herlees, dan herken ik ze wel, maar kan ik me ook niet meer helemaal voorstellen wat ik dacht toen ik ze schreef. Alsof het een ander deel van mij was dat op dat moment de leiding had. Op zo’n moment weet je hoe mensen ooit op het idee van muzen zijn gekomen… Schrijven is iets geks – het is enerzijds best technisch, maar anderzijds zit er ook iets ongrijpbaars aan dat haast spiritueel voelt.
Innerlijke redacteur
Ten tweede: ik was erg bang dat ik ‘oh nee, oh nee’-momenten zou krijgen tijdens het lezen. Ik heb een héle kritische en strenge innerlijke redacteur, als het op mijn eigen schrijfsels aankomt. Op een gegeven moment, in de eindfase van een verhaal of boek, moet ik mezelf echt wegrukken uit het bijschaafproces, of ik zou bezig blíjven. Hoe hard ik ook roep tegen anderen ‘Wees niet zo’n perfectionist, het is ongetwijfeld al lang goed’, op dit vlak ben ik dus zélf een gigantische perfectionist.
Verrassing
Verrassing: het bleek enorm mee te vallen. Eén of twee keer dacht ik ‘ugh, die zin’, maar dat was het wel. Tweede verrassing: sommige stukjes vond ik… spannend. Ja, dat was ook de bedoeling, maar: kun je iets spannend vinden waarvan je de afloop al kent, wegens zelf bedacht? Kennelijk kan dat. Derde verrassing: soms was ik weer net zo blij met een stukje als het moment waarop ik het schreef. Natuurlijk waren er ook stukjes die ik zo vaak herwerkt had, dat mijn ogen er praktisch overheen gleden omdat ik de zinnen bijna kon meezeggen, maar dat viel te verwachten…
Schrijven!
En toen kon het schrijven aan Overstekers herbeginnen! Inmiddels zit ik op 20% van de first draft, dus het gaat lekker.
AGENDA
Tussen het lezen en schrijven door zijn er alweer aardig wat data geprikt waarop je mij dit jaar kunt tegenkomen:
- UPDATE – FACTS helaas inderdaad afgelast! (4 en 5 april: signeersessies op FACTS, Gent)
- 29 april: YA-dag Standaard Boekhandel, Leuven
- 9 mei: Hamley & Friends-dag, Mechelen
- 13 mei: YA-dag Gent
- 16 mei: Bookstore Day NL, Zeeland
- UPDATE – Pixiecon mei helaas afgelast! (24 mei: Pixiecon, Leuven)
- 11-12 juli: Oude Ambachtenmarkt, Oordegem
- 8-9 augustus: Elftopia, Deinze
- 19 december: Pixiecon winter, Leuven
Mét duizenden andere nerds duim ik weliswaar dat het coronavirus binnen een maandje al genoeg onder controle is om geen roet in het eten te gooien voor FACTS…
… LEZEN…
READING CHALLENGE
Dit jaar heb ik besloten om niet mee te doen aan al te veel reading challenges. Ik wil mijn ‘mood-lezer-zijn’ maar eens de vrije teugel geven. Wel heb ik een streef-aantal voor mezelf gezet: 120 boeken. Voor mij is dat een mooi cijfer, waardoor ik eraan herinnerd word om af en toe leestijd voor mezelf in te plannen.
In januari en februari las ik in totaal al 30 boeken, weliswaar inclusief 13 stripverhalen, maar toch: een mooi begin. (En nee, mijn eigen boeken heb ik niet meegeteld… dat was net een beetje te vreemd. 😀 )
LEES-HOOGTEPUNT: SKYWARD
Defeated, crushed, and driven almost to extinction, the remnants of the human race are trapped on a planet that is constantly attacked by mysterious alien starfighters. Spensa, a teenage girl living among them, longs to be a pilot. When she discovers the wreckage of an ancient ship, she realizes this dream might be possible—assuming she can repair the ship, navigate flight school, and (perhaps most importantly) persuade the strange machine to help her. Because this ship, uniquely, appears to have a soul.
Tot nu toe heeft Brandon Sanderson me nog niet teleurgesteld en dat was deze keer niet anders. Ik weet niet precies hoe hij het doet, maar hij slaagt erin om je een verhaal zowel ongehaast te vertellen, als je elk hoofdstuk precies genoeg te geven om je het gevoel te geven dat er continu vaart in het verhaal zit. Heerlijk!
Spensa is een heel menselijk personage, met een enorm inleefbare drang om zichzelf te bewijzen. De manier waarop ze eerst keihard achter haar doelen aanjaagt en zich vervolgens steeds meer vragen gaat stellen geeft haar een diepgang waarin je je graag spiegelt. Ook veel zijpersonages krijgen heel eigen trekjes zodat je, ook al komen ze maar even voorbij, je echt aan hen gaat hechten. En het schip… tja, misschien is dat nog wel mijn favoriete personage van allemaal. Een dikke vijf sterren!
… EN DE REST
BOEKIG LEUKS
Mijn buurvrouw, bij wie ik wel vaker haar naaimachine lustig hoor snorren, kwam me ineens verrassen met een handgemaakte, gepersonaliseerde beschermcover. Is dat niet ongelooflijk lief?
IN DE KEUKEN
In januari kwam er nog een verlaat extra verjaardagsvierinkje aan te pas. Het moment om me nog eens aan een bakexperiment te wagen. Zo eens in de zoveel tijd maak ik iets klaar waarover ik alleen nog maar heb gelezen, maar dat ontzettend lekker klinkt. Dat had ik al jaren met sticky date pudding.
Verdict?
In combinatie met butterscotchsaus is het gewoonweg nóg lekkerder dan het klonk! Aanwezige dadelhaters waren het daar zelfs volmondig mee eens…
–
Vraag: laat jij je wel eens door een fictieboek inspireren om iets ‘echt’ te proberen?
