Ik kom er al zolang ik me kan herinneren, en dit jaar mocht ik er voor de tweede keer als auteur bij zijn: dé Boekenbeurs, zoals hij in België bekendstaat, het jaarlijkse evenement in Antwerpen. Deze keer moest ik even geduld oefenen. Op de voorlaatste dag – 10 november – was het pas zover.

‘We organiseren ook een speeddate met auteurs op de YA-dag’, hadden ze me vanuit de uitgeverij vooraf gevraagd, ‘en dat leek ons ook wel iets voor jou, interesse om mee te doen?’

Leek me leuk. Vorig jaar was er ook een interview, samen met wat andere auteurs, en het is altijd leuk om over mijn boeken te kunnen vertellen. Ik heb Overstekers niet als YA geschreven, maar meer dan één lezer ervaart het wel zo, dus qua thema kon het ook al heel goed. Wel grappig, dacht ik alleen nog, dat ze zo’n interview dit jaar ineens ‘speeddaten’ noemen, maar ach, het kind moet een naam hebben.

Eh, tja, het was dus meer dan een naam…

Voor wie geen idee heeft wat het inhoudt: speeddaten is iets dat normaal gedaan wordt door single mensen, die wel eens wat andere singles willen ontmoeten. De ene helft gaat aan een tafeltje zitten, de andere helft schuift aan, babbelt een paar minuten, en schuift bij een belsignaal door naar de volgende tafel. Zo kun je even snel een eerste indruk opdoen. Zoiets zou het dus worden. Maar dan met lezers, schrijvers en boeken!

Ik kwam na enig geharrewar over het juiste begin-uur nét op tijd aan om Overstekers op het grote scherm te zien verschijnen – kippenvelmomentje – en werd geïnstalleerd op een bankje in de Boek-O-Drôme.

Al gauw schoof het eerste groepje lezers aan. Eerst keken we elkaar wat onwennig aan – ‘hebben jullie vragen?’ – ‘eh, neu’ – maar onze gemeenschappelijke interesse lag gelukkig wel heel erg voor de hand. Knie aan knie babbelden we voor we het wisten onze zeven minuten propvol, over lezen, fantasy… en Overstekers natuurlijk! Ik had een stapeltje boekenleggers mee om uit te delen, en mijn mede-boekenwurmen namen die graag mee.

Daarna kon ik nog net het interview met Julie Kagawa meepikken, voor het tijd was voor mijn signeersessie. Als je boeken zijn uitgegeven, dan weet je in principe wel dat ze gelezen worden, maar het is en blijft een feestje om de mensen tegen te komen die dat ook werkelijk doen.

Het was ook erg leuk om mensen even te spreken waar ik online wel al eens contact mee had gehad. Ik mocht bijvoorbeeld het exemplaar van Overstekers signeren van boekenblogster Liesbet (aka Zwartraafje) van wie ik me afvraag of ze wel beseft dat zij ooit de allereerste recensie van mijn eerste boek schreef!

Op voorhand had ik berekend dat ik na de signeersessie nog ruim de tijd had om zelf even rond te neuzen, maar ik had geen rekening gehouden met ‘nog even bijpraten met mijn redacteur over wat er nog in de pipeline zit’ en ‘nog even napraten met een lezeres’. Gelukkig geeft een boekige omgeving altijd een stevige adrenalineboost. In minder dan drie kwartier slaagde ik erin om nog drie boeken bij elkaar te sprokkelen:

Daarnaast kon ik ook een aantal stripreeksen aanvullen. De werelden van Aldebaran volg ik al zo ongeveer sinds het prille begin. Ik kan me nog herinneren dat ik ooit deel 1 zo ongeveer helemaal staande heb gelezen bij het rek strips in de bibliotheek, zo gefascineerd was ik toen ik het eenmaal inkeek. Het is een science fiction-reeks, die begint op een planeet die ooit door mensen is gekoloniseerd. De hoofdpersonages komen erachter dat er een mysterieus wezen op deze planeet aanwezig is dat voor vreemde verschijnselen zorgt, en ook henzelf op uiteenlopende manieren kan beïnvloeden. Intussen is het een kluwen van reeksen geworden die allemaal in meerdere of mindere mate met elkaar te maken hebben. Je zou zeggen dat het onderwerp inmiddels uitgekauwd zou moeten beginnen raken, maar nee hoor, ik blijf eraan verslingerd:

Pas toen ik in de auto stapte, besefte ik dat ik de hele dag niet gegeten had. Gelukkig dan maar dat er een zekere zwartgevederde vogel op de Boekenbeurs was, die cupcakes uitdeelde. Het perfecte einde van een heel welgevulde dag!