November 2018: schrijven, lezen en de rest

November was een goede boekenwurmmaand! Het was natuurlijk Boekenbeurs-tijd, maar dat is lang niet de enige gelegenheid waarbij mijn collectie werd uitgebreid. 

 

SCHRIJVEN…

Of tenminste: ‘mijn boeken’-gerelateerde kwesties. Deze maand signeerde ik zowel op de gigantische Boekenbeurs in Antwerpen…

… als op een gezellige nieuwe en tweedehandsboekenmarkt in Kermt. Een uitstekende plek voor een vriendin om ‘leuke’ foto’s van mij te maken, zo bleek.

‘Schuif eens wat op naar die kant!’

‘Ah, zodat dat esthetisch onverantwoorde bakje met mijn lunch niet in de weg zit? Goed idee.’

‘Nee, dan zit je vlak boven je poster, dan heb ik er twee van jou, zó grappig.’ 

Euh ja, van je vrienden moet je het hebben. Hierbij het resultaat:

Over vrienden gesproken… Na een dagje als buur, vol gebabbel over schrijven, boeken promoten en weetjes over het werk van een gerechtsarts, besloten schrijfster Pat Craenbroek en ik niet alleen om boeken uit te wisselen, maar ook om elkaar toe te voegen op Facebook. Met een verrassende conclusie tot gevolg.

‘Huh. Kennelijk zijn wij al vrienden?’

‘Tja. Aangenaam, vriendin?’

 

… LEZEN…

Deze maand heb ik dus flink wat aanwinsten gedaan, die geen van alle in mijn overvolle boekenkasten passen. De oplossing ligt natuurlijk voor de hand. (Nieuwe boekenkasten, uiteraard, wat anders.) 

 

Aanwinsten

Zoals ik in mijn verslagje van de Boekenbeurs al schreef: je kunt zo’n walhalla niet verlaten zonder een aantal boeken. Maar daarnaast arriveerde ook nog eens het boekenpakket dat ik vorige maand gewonnen heb:

Op de boekenmarkt in Kermt kon ik – met zoveel getalenteerde collega’s om me heen – ook al niet wegkomen zonder mijn slag te slaan. Bovendien werd ik ingeloot voor nog een Hebban-leesclub: ik ben momenteel het eindeloos boeiende boek De ontembare vrouw aan het lezen, dat ik in een prachtige hardcovereditie kreeg toegestuurd.

Ik las in november 9 boeken en 2 strips:

En speciaal voor mijn schoonmoeder (‘als ik jouw blogs zo lees, vind jij alle boeken geweldig’): daar zaten ook een paar teleurstellingen bij. Zo kreeg ik Aan het meer van Butternut aangeraden door een hele lieve feelgoodfan die ik in de bibliotheek tegenkwam bij het rek in kwestie… maar was het helaas niet mijn smaak. November was een lastige maand op feelgood-vlak, want daarna probeerde ik de veelgeroemde Robyn Carr, en viel dat ook al tegen… Bij de Butternut-serie zaten mijn verwachtingen denk ik in de weg. Ik associeer Butternut met pompoen en pompoen met van die gezellige Amerikaanse Thanksgiving-taferelen… en de boeken waren compleet anders van sfeer. Wat het bij Robyn Carr was, geen idee. Het boek zag er nog wel zo leuk uit, met de roodbedrukte zijkanten van de pagina’s! 

Maar goed – over naar wat wél in de smaak viel!

 

November-topper 1: Only human, Sylvain Neuvel

Ten eerste Only human van Sylvain Neuvel. Ik was heel nieuwsgierig naar het slotstuk van deze serie met reusachtige buitenaardse robots. Het einde van een serie is altijd lastig. De vorige delen vond ik zo ongelooflijk intrigerend en meeslepend (ondanks de merkwaardige opbouw van het verhaal, dat volledig uit verslagen en interviews bestaat), dat het lastig zou zijn voor het laatste deel om er verpletterend bovenuit te komen.

Ik heb inderdaad een paar kleine kritiekpunten. Hier en daar krijg je in deel 3 onwillekeurig een ‘dat kennen we al’-gevoel. De anti-racismeboodschap vond ik ook soms een beetje overkomen alsof ik ermee om mijn oren geslagen werd. De expliciete herhalingen daarvankonden wat mij betreft wat minder, dan was de boodschap beter aangekomen… maar dat gezegd zijnde: het is een belangrijk thema, mooi dat het hier wordt opgepakt. De manier waarop is op zichzelf perfect: wat er gebeurt, lijkt op het eerste gezicht ridicuul, maar hoe meer je leest, hoe meer je beseft dat het wel eens precies zo zou kunnen gebeuren.

Maar ben ik teleurgesteld? Nee. Het was een heel bevredigend einde, dat ik razendsnel heb uitgelezen, geboeid door de ontwikkelingen, de interactie met de aliens, nieuwsgierig naar de ontknoping. Neuvel is er een kei in om informatie net zo te doseren dat je altijd op iets zit te wachten, en dus wel door moet gaan. En de vleugjes humor tussen de spanning maken het allemaal nog zoveel beter.

 

November-topper 2: Het Begin, Nora Roberts

Ik heb de vreemde neiging om boeken die ik koop een tijdje te willen ‘bewaren’ voor ik eraan begin. Alsof ik ze anders te snel opsnoep of zo. Ik besloot om daar maar eens verandering in te brengen, en begon met Boekenbeursaanwinst Het Begin.

De achterflap belooft:

‘Het begon allemaal op oudjaarsavond. De ziekte kwam plotseling en verspreidde zich snel. De angst verspreidde zich nog sneller. Binnen een paar weken viel alles uiteen: het elektriciteitsnet haperde, de overheid en rechtsstaat vielen om, en meer dan de helft van de wereldbevolking was dood.

Waar orde was, is nu chaos. Waar de macht van wetenschap en technologie afbrokkelt, komt magie in hun plaats. Soms goede, zoals de magie die Lana Bingham gebruikt in de loft waar ze met haar geliefde Max woont. Soms ondenkbaar kwade magie, die overal kan huizen – om de hoek, in stinkende tunnels onder de rivier – of in degenen van wie je het meest houdt.’

Ik ken Nora Roberts vooral van haar romantische verhalen, waarin ze weliswaar graag vleugjes van het paranormale verwerkt. Met dit boek slaat ze – zo wordt het toch gepromoot – een heel andere richting in. In het begin kreeg ik het idee dat dat nogal meeviel. Maar naarmate ik vorderde in het boek werd duidelijk datze bepaalde thema’s misschien wel al eerder heeft aangeraakt, maar die hier toch op een heel andere manier verwerkt. Haar apocalyptische beschrijvingen waren zo beklijvend dat ik me er soms moeilijk van los kon maken. Toen ik tussen twee leesuurtjes door een keer de radio aanzette, hoorde ik ‘… in Frankrijk zijn tienduizenden mensen’… en toen verwachtte ik één seconde dat die zin zou eindigen met ‘bezweken aan de Plaag’. Roberts’ gave om dingen levensecht te beschrijven krijgt hier een heel andere kleur…

 

… EN DE REST

Groene vingers

Nou ja… Ik heb aan de kerstboom niet veel anders gedaan dan hem in huis zetten, maar omdat manlief geveld is door een hernia heb ik hem wel stoer in mijn eentje de trap op gesleept. Dit jaar was ik zoooo klaar voor kerst dat ik hem (oh blasfemie) zelfs voor Sinterklaas al in huis had… En ik geniet er met volle teugen van!

De bloemstengels van de orchidee worden inmiddels steeds langer, trouwens, en hij dankt je voor de belangstelling. (Snel, toon belangstelling, iedereen! Hij is net zo goed bezig…)

 

Tea time

Het voordeel als je vriendinnen hebt die net als jij dol zijn op thee én graag dingen proberen: ze brengen al eens nieuwe smaakjes voor je mee (dat weegt wel op tegen gekke foto’s). Deze maand ontdekte ik zo perzik-vanille-thee. Je zou zeggen dat het een zomers smaakje is, maar eigenlijk fleurt het een grijze dag net uitstekend op.

 

Vraag van de maand: heb jij wel eens een boek gelezen van een auteur die ineens in een heel ander genre schreef dan je van hem/haar gewend was? Hoe beviel dat?

Mijn antwoord: ik merk dat ik toch wel even moet lezen voor ik over mijn verwachtingspatroon heen ben. Soms duurt het een heel boek, zoals bij Richelle Mead’s The Glittering Court.