Blog,  Gelezen

September 2019: schrijven, lezen en de rest

September was euh… voorbij voor ik het wist. Volgens mijn man kon ik de blogpost van september beter laten zitten, als ik er in november nog aan moest beginnen. Nee, schat, dat gaat dus écht niet! Wil je soms dat mijn hele jaar uit balans voelt? 

En dus doe ik het gewoon even snel in vogelvlucht, niemand hoeft het te merken…

 

SCHRIJVEN

FESTIVALS

In september was het seizoen nog in volle gang! Als schrijver was ik present op… (kijk naar de foto en raad de naam van het festival):

 

Jawel, de Schotse Dagen in Landcommanderij Alden Biesen. Geen púcai gespot, wel heel wat Schotse ruiten gezien. Een meisje in een prachtige Victoriaanse uitdossing was zo lief om me te komen vertellen dat ze Overstekers toevallig had ontdekt op een boekenmarktje en dat ze sindsdien helemaal geobsedeerd was door de wereld in mijn boeken. Doedelzakken hadden nog nooit zo zoet geklonken en ik zat nog minutenlang met een waarschijnlijk licht idiote brede grijns op mijn gezicht.

Een weekje later ging ik als bezoeker naar Arcen en het was heerlijk om weer eens een dagje te mogen rondlopen in het koninkrijk Elfia.

 

 

… LEZEN…

In september las ik 9 boeken. En daarbij kon ik helaas niet één challenge afvinken. (Gelukkig weet ik nu al dat ik dat in oktober heb goedgemaakt!)

Deze maand kwam ik tot de vaststelling dat ondanks enig doorzetten de NA-boeken van Rebecca Yarros niet helemaal mijn ding zijn (terwijl ik op de eerste blz. van deel 1 nog wel oprecht een traantje wegpinkte)… en dat ik van De kleine wereld van Wendy kennelijk vooral boekentips opdoe over boeken met katten in een hoofdrol (Molly & Het Kattencafé was een succes, trouwens, dankjewel, Wendy!)

En dan waren er nog een leesclub en een boek van mijn verheuglijstje.

 

LEESCLUB: DROOMLEVEN VAN EEN FANGIRL

In september nam ik nog eens deel aan een (online) leesclub van Booklantis. Droomleven van een fangirl van Laurianne Aerts was daar aan de beurt en de cover daarvan sprak me wel aan: vrolijk en een beetje quirky. Hoewel ik achteraf beschouwd met verkeerde verwachtingen aan het boek begon (ik dacht dat het boek óver fan fiction ging, niet dat het fan fiction wás) heb ik er toch van genoten, vooral dankzij het gevoel voor humor van de schrijfster. Het was een lief verhaal, dat fans van de band waarover het gaat ongetwijfeld zal bevallen. Mijn uitgebreide review van dit boek vind je hier.

 

LEES-HOOGTEPUNT: THIS SAVAGE SONG

Vorig jaar kreeg ik in een kerst-swap This savage song van V.E. Schwab. Sinds ik haar Shades of magic-serie heb gelezen ben ik fan van deze schrijfster en ik was dan ook erg benieuwd naar dit boek.

Kate Harker and August Flynn are the heirs to a divided city—a city where the violence has begun to breed actual monsters. All Kate wants is to be as ruthless as her father, who lets the monsters roam free and makes the humans pay for his protection. All August wants is to be human, as good-hearted as his own father, to play a bigger role in protecting the innocent—but he’s one of the monsters. One who can steal a soul with a simple strain of music.

When the chance arises to keep an eye on Kate, who’s just been kicked out of her sixth boarding school and returned home, August jumps at it. But Kate discovers August’s secret, and after a failed assassination attempt the pair must flee for their lives.

Ik heb er weer enorm van genoten! Net zoals haar andere boeken moet ook dit boek het vooral van de sfeer hebben, de interacties tussen de personages en hun worstelingen met zichzelf en hun moraal. De manier waarop magie en muziek verweven waren vond ik heel fascinerend, net als de herkomst van de monsters… En over covers gesproken: dit is toch ook wel een héle mooie.

 

… EN DE REST

IN DE KEUKEN

– ‘Willen jullie nog tomaten?’ vroeg mijn schoonmoeder.

Ik wil dingen uit eigen tuin altijd wel.

– ‘Hoeveel wil je er dan?’

– ‘Hoeveel heb je er?’

Het kwam erop neer dat ik de hele groentelade uit de koelkast in een doos leeg kieperde en mee naar huis smokkelde (ik mocht ze gewoon hebben, hoor, maar het smaakt toch nét ietsje beter als je iets met moeite veroverd hebt).

– ‘En wat ga je dan met al die tomaten doen? Wij eten eigenlijk niet zo vaak tomaten.’

Wij eigenlijk ook niet. Maar we eten wél spaghetti, pizza, gevulde courgettes… en dus gooide ik de oven vol tomaten en roosterde die uren en uren tot heel het huis er naar geurde. Na het pureren en zeven had ik een voorraadje (lekker zoete!) passata had die in porties de vriezer in kon, klaar voor gebruik.