Augustus 2019: schrijven, lezen en de rest

Augustus was niet alleen feestelijk omdat er twee festivals in voorkwamen. Er was ook een heuglijk nieuwtje!

 

SCHRIJVEN…

FESTIVALS

Twee stuks dus! 10 en 11 augustus stond ik met Het Schrijverscollectief op Elftopia bij kasteel Ooidonk.

‘s Ochtends werden we tijdens het opstellen ineens verrast door een vriendelijke Britse stem. Het bleek niemand anders dan John Rhys-Davies, de acteur die de iconische rol van de dwerg Gimli vertolkte in de Lord of the Rings-films. In plaats van zich recht naar zijn celebrity-plekje te laten begeleiden kwam hij liever kennismaken met diverse standhouders. Hij juichte onze inspanningen van harte toe en vond dat wij schrijvers goed bezig waren: ‘The world needs more books and less laptops!’

Daarna was het weer genieten om mensen (ik verdenk sommige er toch van stilletjes Overstekers te zijn geweest) in de mooiste kostuums voorbij te zien paraderen. Het was lekker druk en veel mensen kwamen een praatje maken aan de stand. Geïnteresseerde boekenliefhebbers komen soms met hele leuke onverwachte vragen. Naar aanleiding van ‘en waar spelen jullie boeken zich af’ ontstond er een heel gesprek over de kunst van het kaarten tekenen, een imaginaire stad baseren op een plek die je goed kent, of, zoals een collega-schrijver, een reisje maken om te controleren of je alles wel goed in je geheugen hebt zitten.

Op Elftopia bleek ook dat er vreemde dingen kunnen gebeuren als je een boek hebt geschreven waar op de achterflap staat: ‘Wat als faunen, incubi, vormveranderaars en daimonen in ons midden leefden?’

Op de laatste dag van de maand was het de beurt aan FantaSea, een kleiner festivalletje bij de haven van Breskens. Het zicht achter onze stand was geweldig:

Op festivals kom ik natuurlijk andere schrijvers tegen… en ja, dat betekent dus ook dat ik me er onmogelijk van kan weerhouden om zelf ook boeken aan te schaffen. Sorry, propvolle boekenkasten! Hou jullie adem in, dan kunnen deze er misschien nog bij:

HAMLEY BOOKS

En dan nu… het heuglijke nieuwtje!

Achter de schermen werd er natuurlijk al eventjes overlegd, maar middenin de drukte van het signeren op Elftopia zag ik het officiële bericht online komen, dat ik toen ook mocht delen: Overstekers 3 staat officieel op de planning bij Hamley Books. Deze jonge en dynamische uitgeverij is sinds kort een samenwerking aangegaan met uitgeverij Lannoo waar Overstekers 1 en 2 verschenen, en vanaf nu vindt de Overstekersreeks bij hen een thuis.

#lezenisdromen is het motto van Hamley. Klinkt dat niet geweldig? Verder hebben ze iets met katten en thee enneuh… yep, daar voelde ik me dus ook al meteen bij thuis. Er staat bij Hamley trouwens voor heel binnenkort nog meer goede fantasy op de planning, dus ik zou zeggen: hou ze in de gaten.

Oh ja, wanneer komt Overstekers 3 er nu precies aan? De exacte datum moet nog bepaald worden, maar ik kan wel al verklappen dat het in elk geval tussen juni en eind september 2020 zal zijn.

 

… LEZEN…

In augustus las ik 10 boeken. Daarbij kon ik ook een paar challenges afvinken.

 

HEBBAN THEMA JULI: DIVERSITEIT

Voor augustus was het thema op lezerswebsite Hebban: Lees een boek ‘door andermans ogen’ (diversiteit).

‘… personages zijn wel heel vaak hetero, wit en ongehavend’ stelt het bijhorende artikel. Een goed punt. Gelukkig lijkt er de laatste jaren meer en meer aandacht te komen voor representatie van andere groeperingen! Dat merkte ik al toen ik in maart (toen het thema ‘actualiteit’ was en ik dat al voorbarig invulde met ‘diversiteit’, immers een actueel thema) een paar boeken uitkoos waarin de hoofdpersonages andere roots en een andere seksuele oriëntatie hadden.

Dat betekent dat uit dat rijtje ‘ongehavend’ nog overbleef. Het geval wil dat ik al een poosje nieuwsgierig was naar het debuut van Wendy Brokers-Van Dam. Zij schrijft feelgood, en twee van haar boeken heb ik inmiddels als feuilleton meegelezen op Facebook. Haar eerste boek is getiteld ‘Geluk bij een ongeluk’ en de omslag maakt meteen al duidelijk dat het hoofdpersonage in een rolstoel zit:

In Geluk bij een Ongeluk weigert Suus Versluis de gevolgen van een tragisch ongeluk te accepteren. Haar onderlichaam werkt misschien niet meer, haar afweermechanisme des te beter.
Jacco Reehorst lijkt de zoveelste hulpverlener die haar wel even zal helpen. En als er iets is wat Suus niet wil, is het geholpen worden. Jacco blijkt zich echter niet zo maar uit het veld te laten slaan door Suus’ gedrag en sarcastische opmerkingen. Integendeel. Zijn gevoelens voor Suus liggen dieper dan zij kan weten. En hij doet er alles aan om haar te bewijzen dat haar handicap voor hem geen beperking is.
Suus is nooit bang geweest voor intimiteit, maar nu heeft ze gelijktijdig te dealen met een sexy man en een onderlichaam dat niet werkt. De ontdekkingsreis waarop Jacco haar meeneemt, leert Suus dat ze in staat is meer te voelen dan ze ooit voor mogelijk hield.

Geluk bij een ongeluk is een sexy liefdesverhaal. Het is een verhaal over een aan een rolstoel gebonden cynicus tegenover een eeuwige optimist, een verhaal over accepteren tegenover veroordelen en vooroordelen. Een verhaal over vriendschap en vergeving. Maar bovenal is Geluk bij een Ongeluk een absoluut niet zoetsappig verhaal over liefde.

Ik heb dit boek lang voor me uitgeschoven omdat ik twee verschillende modussen heb: ik lees lang niet alleen maar feelgood, maar op de momenten dát ik feelgood lees, wil ik me… tja… goed voelen.

Ter illustratie, dus niet:

Ik weet dat er ook veel feelgood-lezers zijn die het heerlijk vinden om eens flink uit te huilen bij een droevig verhaal. Ik kan me voorstellen dat dat bevrijdend kan werken, maar het is niet mijn cup of tea. ‘Oh nee… oh nee!’-momenten waarop mijn hart breekt bewaar ik wel voor de derde akte van epische fantasyverhalen. Dat afgrijselijke moment waarop je ineens op je kousenvoeten voelt aankomen dat je favoriete personage zich zal moeten opofferen wil het nog goedkomen met de rest.

Overigens – zijtak – júist in fantasy en sf kom je vaak heel diverse personages tegen. Oudere fantasyboeken hadden vaak een jong, mannelijk, wit, en meestal ook nog bevoorrecht hoofdpersonage, maar al heel vroeg waren belangrijke bijpersonages heel uiteenlopend, en die trend heeft zich doorgezet naar de hoofdpersonages. Thema’s als afkomst, er anders uitzien, afwijkende partnerkeuze, andere vermogens hebben dan de rest… zijn heel vanzelfsprekende onderdelen van veel sf- en fantasyboeken.

Anderzijds, om terug te komen op mijn eisenpakket m.b.t. feelgood, heb ik ook niets met al te oppervlakkige liefdesverhalen, waarin veel te knappe mensen elkaar moeiteloos vinden. Het predikaat ‘een absoluut niet zoetsappig verhaal over liefde’ sprak mij bij Geluk bij een ongeluk dus wel aan.

Ik moet zeggen: het boek bleek absoluut wat het belooft. Het slaagt erin om tegelijk een sexy liefdesverhaal te zijn én de praktische, soms rauwe, dagelijkse realiteit te belichten van iemand die in een rolstoel is beland. De twee gaan naadloos in elkaar over, want natuurlijk is verliefd worden enerzijds voor iedereen hetzelfde, maar komen er anderzijds heel praktische vragen te pas bij een partner die geen gevoel in haar onderlijf heeft. Ik kreeg het gevoel dat de schrijfster grondig research heeft gedaan (en uit het dankwoord blijkt dat ook). Bepaalde praktische issues zou je niet zo snel bedenken, en hetzelfde geldt voor heel specifieke emoties van onmacht. En met dat al blijft het toch een écht feelgood-boek, dat je met een goed gevoel dichtklapt.

 

LEESCLUB: PAN’S LABYRINTH

Ik nam deze maand deel aan de Hebban-leesclub voor Pan’s Labyrinth, een boek dat is geschreven door Cornelia Funke naar aanleiding van de film El laberinto del fauno van Guillermo del Toro. Van film naar boek is een andere volgorde dan wat je meestal tegenkomt.

Ik heb de film altijd ontweken omdat ik dacht dat die een tikje te veel griezel bevatte naar mijn smaak, maar het boek kon ik toch niet weerstaan… misschién dat de prachtige cover daar voor iets tussenzat:

En natuurlijk was ik toch wel erg nieuwsgierig naar de figuur van de faun uit de oorspronkelijke titel. Zoals je vast al geraden hebt, heb ik wel iets met faunen.

Wil je mijn uitgebreide conclusies lezen, dan kun je hier mijn recensie vinden. Samengevat: ik vond het een heel poëtisch geschreven boek, met een web aan verwijzingen naar sprookjes en symbolische lagen. Misschien dat het hier en daar wat sterk een commentaar op de film was, en bepaalde stukjes zorgden er inderdaad voor dat ik nu niet sta te springen om de film te gaan kijken, maar ik heb er toch erg van genoten.

 

… EN DE REST

IN DE KEUKEN

Als je op vakantie gaat en je tuin in mijn handen achterlaat met de melding ‘pluk maar lekker wat je wil’, dan kun je er maar beter vanuit gaan dat je kruidentuin gevoelig uitgedund is als je weer thuiskomt. Grapje, ik heb het heel kalm aan gedaan. Er is maar één hele basilicumplant gesneuveld bij het maken van dit recept.*

Vorig jaar, op vakantie in Italië, proefde ik een heel bijzondere ijssmaak: basilicum met vleugjes citroen, lavendel en honing. Dus geen hartige sorbet, maar een zoet roomijs. Het was een ware smaaksensatie, en ik vind het dan ontzettend leuk om zoiets te proberen recreëren. Stap 1 leek me om eerst maar eens ‘gewoon’ basilicum-ijs te maken. Ik ging dus eens rondsnuffelen op zoek naar een recept daarvoor.

Een boek dat al lang op mijn wenslijstje staat, is The Perfect Scoop van David Lebovitz. Ik heb al een paar echte succesnummers te danken aan de recepten van zijn website/blog. En jawel, ik bleek er ook terecht te kunnen voor een recept voor basilicum-ijs!

Toen ik aan de basilicum rook die in de tuin van mijn nietsvermoedende vriendin Nicole stond, merkte ik dat het een wel heel aromatische soort was. Ik nam één plantje mee, wat ongeveer de helft bleek van wat in het recept werd aanbevolen. Omdat ik te lui was om meteen weer terug te gaan voor meer, besloot ik het daarmee te doen.

Daarna besloot ik (toch ineens bezorgd over te weinig basilicumsmaak, om nog maar te zwijgen over een gebrek aan groene kleur – die hoort er toch wel bij) om in tegenstelling tot de aanwijzingen niét alle basilicum uit de custard te zeven voor ik die in de ijsmachine deed. Ja, recepten en ik… zo gaat het ongeveer altijd wel.

Het resultaat kun je hieronder zien, en werd door man en vriendin na haar terugkomst unaniem goedgekeurd als een delicatesse bij verse aardbeitjes. En – hoera! – kijk naar die kleur!

*voor de oplettende lezer: ja, ik heb zelf ook basilicum op mijn balkon staan. Die kwam helaas wat traag op gang, maar zorgde wel voor het decoratieve blaadje bovenop. 😉

 

–

 

Vraag van de maand: let jij op de uitgeverij, als je een boek uitkiest?

Ik doe dat al jaren wél, maar ik denk dat dat misschien vooral is omdat ik een verwoed fantasylezer ben, en er, zeker vroeger, alleen heel specifieke uitgevers waren die fantasyboeken aanboden. Ik was dus altijd extra alert bij bepaalde logo’s.