Oktober 2019: schrijven, lezen en de rest

In oktober: de herfst ging definitief van start (wat een leesseizoen: buiten regen en wind, binnen in een boek duiken), ik las heel wat moois van eigen bodem, was te gast op FACTS, had pret met pompoenen en maakte een rommeltje van mijn reading challenges.

 

SCHRIJVEN

AGENDA: VOORUITBLIK

Zomaar ineens ben ik toe aan de agenda-items voor de laatste maand van het jaar!

1 december kun je 7 fantasy-schrijvers treffen in Boekhandel ‘t Oneindige Verhaal in Sint-Niklaas. Dus wil je nog een gesigneerd boek voor in iemands schoen, onder de boom of gewoon in je kast… grijp je kans. 😉

Op dit moment werken we aan een heel leuk extraatje voor deze fantasydag, waar één van mijn andere grote hobby’s aan te pas komt: Dungeons & Dragons. Hoogstwaarschijnlijk zul je een groepje enthousiastelingen in actie kunnen zien.

FESTIVALS IN OKTOBER

In oktober was ik te gast op FACTS, waar ik signeerde op de stand van de Brugse Boekhandel:

Het geweldige team daar heeft een hele leuke traditie: ze laten schrijvers het stoeltje waarop ze zitten te signeren… signeren! Dus als je nog een keer gaat deelnemen aan een activiteit in de Brugse Boekhandel, dan zou je je rug zomaar kunnen laten rusten tegen mijn krabbel:

Het was fantastisch om deel te zijn van dit nerd- en geekfeestje dat de hele Gentse expo inpalmde!

 

… LEZEN…

In oktober las ik 10 boeken en 1 strip, en daarbij kon ik ook wat afvinken in mijn challenges…

 

HEBBAN-THEMA SEPTEMBER: EEN BOEK UIT DE HEBBAN 1000

In september lag dit boek al te wachten, maar kwam ik er niet aan toe. Het was eigenlijk een herleesbeurt, omdat ik toe was aan het vervolg.

Vrouwe Middernacht wist me er met die typische Cassandra Clare-mix van fantasy, actie en doortastende personages met dramatische verhoudingen weer helemaal in te trekken. Veel YA-lezers zijn het kennelijk met me eens, want dit boek staat op nummer 767 in de Hebban 1000.

 

HEBBAN-THEMA OKTOBER: EEN BOEK DAT VERFILMD IS / WORDT

Grappig genoeg nam ik Ready Player One eigenlijk uit de bibliotheek mee omdat het me een goede leek voor de challenge van september (het staat in de Hebban 1000 op nummer 217), maar dankzij de sticker op de voorkant veranderde ik van gedachten: het boek werd namelijk vorig jaar verfilmd door Steven Spielberg.

We schrijven 2044. Sinds de Grote Recessie leeft een aanzienlijk deel van de wereldbevolking in diepe armoede. Als James Halliday kinderloos sterft, laat hij de hongerendemensheid een fantastisch spel na: oasis, een onlinegame die door miljarden spelers tegelijk gespeeld kan worden.

Kort na zijn dood blijkt dat hij drie sleutels in het spel verstopt heeft, die leiden naar een kluis waarin de rest van zijn erfenis ligt opgeborgen. Wie de sleutels vindt, wordt in één klap multimiljonair. De jacht op de sleutels voert honderdduizenden nerds, geeks en gamers terug naar de jaren tachtig van de twintigste eeuw, de tijd waarin Halliday opgroeide. In de popcultuur van the eighties gaan ze op zoek naar aanwijzingen en naar geluk.

Tja, wat zei ik net over nerd- en geekfeestjes? Dit boek was er ook eentje. Soms leek het een beetje alsof het ‘t ook vooral daarvan moest hebben… maar dat kon me niet zoveel schelen, ik heb gewoon genoten van alle verwijzingen. Ik heb in een ver verleden (nou ja, niet zo ver) een poosje online gegamed en dat stuk van de wereld die Ernest Cline omschrijft is dan ook heel herkenbaar, vooral het community-gevoel.

 

SCIFI & FANTASY READING CHALLENGE: EEN ROMMELTJE

Nee, ik las geen SF-boek over de toekomst van de aarde getiteld Een rommeltje, ik heb een rommeltje gemaakt van wat ik al gelezen heb voor deze challenge.

Er waren 14 thema’s en in de loop van het jaar heb ik af en toe eens iets afgevinkt, maar dat heb ik verder helemaal niet bijgehouden. Ik heb besloten om er een aparte blogpost van te maken en eens te zien hoe goed of slecht ik ervoor sta en wat ik eventueel kan doen om de situatie aan te pakken!

 

LEES-HOOGTEPUNT VAN EIGEN BODEM: DE DUISTERE SCHOOL

Op FACTS signeerde ik samen met Pen Stewart, Sandra J. Paul en Dimitri Balcaen. Van de eerste had ik al wat gelezen, van de andere twee nog niet. Een goed moment om daar verandering in te brengen.

De duistere school van Sandra J. Paul had al een tijdje geleden mijn aandacht getrokken door de geweldige, mysterieuze cover. Het is een kinderboek, maar ik lees wel vaker kinderboeken (deze maand las ik er zelfs vier), dus dat was geen bezwaar.

Op de dag na de Grote Storm staat er plots een nieuw gebouw in het midden van Kraaidorp. De Duistere School wordt het genoemd, een internaat voor alle kinderen die in Kraaidorp wonen. Niemand wil luisteren naar de twaalfjarige Quinten, die als enige zweert dat er iets vreemds aan de hand is in zijn dorp. Zelfs zijn vader en zijn beste vrienden geloven rotsvast dat Bertus en Colette Zwart, de schooldirecteurs, het goed met hen menen. Maar dan verdwijnen de kinderen een voor een…

Eenmaal je op deze school zit, geraak je er nooit meer weg.

Klinkt best creepy, hé? Dit is een jeugdthriller, dus het leek me dat het wel zou meevallen. Misschien had ik het niet moeten lezen vlak voor Halloween, want, volwassen of niet, op een gegeven moment vond ik het toch wel erg eng worden… tegen het einde – aagh!

 

LEES-HOOGTEPUNT VAN EIGEN BODEM: PETER & PAN

Ik heb iets met faunen en dus ook met de god Pan. En ik heb iets met mythologie (voor het geval dat nog niet duidelijk was).

Toen ik van de schrijver himself hoorde dat dit boek het verhaal van Peter Pan kadert in Grieks mythologische elementen, was ik meteen geïntrigeerd. In augustus zaten we op Elftopia naast elkaar te signeren, en op een rustig momentje besloten we om boeken uit te wisselen. Ik nam een gesigneerd exemplaar van Peter & Pan mee naar huis, en daar staarden de ogen op de voorkant mij de daaropvolgende tijd dwingend aan – ‘Lees je mij nog een keer? Nu bijvoorbeeld?’

Uiteindelijk gaf ik er maar aan toe.

Hoe ver zou jij gaan om je kind te redden?

Voor James Barrie en zijn bemanning was het antwoord op die vraag simpel:

Zo ver als nodig is.

Volg hen op hun zoektocht die hen van Engeland naar een nooitgedachtland brengt, waar ze het moeten opnemen tegen inboorlingen, zeemeerminnen en goden uit lang vervlogen tijden. Trotseer deze gevaren samen met hen en ontdek voor eens en altijd hoe Peter Pan werd.

Bij Ready, Player One genoot ik van alle verwijzingen naar games en de jaren ’80, bij Peter & Pan zat ik vaak op voorhand al te speculeren over hoe bepaalde elementen uit het Peter Pan-verhaal teruggekoppeld zouden zijn op de Griekse mythologie. Ze zien aankomen was bevredigend (woehoe, goed voorspeld), ze niet zien aankomen ook (hé, goed bedacht). Tegen het einde krijgt het boek een soort onontkoombare drive die – passend – doet denken aan het antieke Griekse theater. Je weet nog niet hoe ze er zullen komen, maar je voelt waar het heen gaat, en je weet dat je zo hard kunt roepen als je wilt, het gaat toch gebeuren…

 

… EN DE REST

IN DE KEUKEN

Als er een vriendin op de stoep zat met een zak vol rode bieten waar de aarde uit haar eigen tuin nog aankleeft… dan beginnen mijn vingers al te jeuken om ermee aan de slag te gaan. Ik weet niet of er een kleur in de natuur is die ik mooier vind, en dan heb ik het nog niet eens over het patroon als je ze doorsnijdt:

 

En in oktober brak de pompoentijd ook weer aan. Ovenschotels, pompoenbrood en… pompoenijs! Zelfs zonder geroosterde pecans smaakt dat al een beetje naar nootjes, maar dat is natuurlijk geen reden om ze er niet bovenop te strooien: