April-Mei 2019: lezen, schrijven en de rest

April en mei vlogen voorbij. Dat rijmt, dus het is waar. 😉 Deze maanden: churros & predators, sjaals en badpakken, lezen aan Griekse zeeën, een fotogenieke orchidee, muzen en ander onverwacht bezoek.

Vorige maand is mijn overzichtje er niet van gekomen. Maar twee festivals, één tentoonstelling en een onderdompeling in Griekse cultuur later ben ik er weer helemaal klaar voor!

 

SCHRIJVEN…

FESTIVALS: ZON, VRIESKOU, REGEN, CHURROS & PREDATORS

In april kun je grillen verwachten, maar toen ik te horen kreeg dat het had gesneeuwd op de eerste dag van Elfia Haarzuilens, dacht ik toch even dat het een grapje was. Kostuums lenen zich wel voor laagjeswerk, maar tegen een uur of zeven ‘s avonds kon ik alleen maar denken: ik wou dat ik nóg een paar sokken had aangetrokken.

Van mei had ik beter gedrag verwacht, maar nee hoor. Op MysteriA in Aarschot kwamen de bezoekers bij ons schuilen voor de regen. Wel gezellig! Ons uitzicht was ook niet slecht, trouwens. Het churros-kraam was niet alleen heel verleidelijk, het had ook interessante (tijdelijke) werkkrachten:

VERSLAG VAN DE TENTOONSTELLING

Een andere blogger was me voor met de verslaggeving van de tentoonstelling Schilderijen en Literatuur, waar je tekst van mij zij aan zij met schilderijen en tekeningen van twee zeer getalenteerde kunstenaressen kon zien. *Tau* kwam naar de opening, beleefde het geheel, en schreef er een heel mooi artikel over. Je leest het hier: De 366ste dag.

 

AGENDA VOOR JUNI: FANTASEA (BRESKENS, NL)

Het festivalseizoen is nog lang niet voorbij!

Zaterdag 8 juni vind je me terug in de tent van Het Schrijverscollectief, op FantaSea in Breskens. Kom je outfit showen, een boekenlegger meenemen, of een babbeltje maken, en ik signeer natuurlijk met liefde een Overstekersboek.

EN WERD ER OOK NOG GESCHREVEN?

Van sommige verhaalideeën weet ik nog precies waar ik ze kreeg. Voor Overstekers kreeg ik een cruciaal inzicht over de bezigheden van Mirabel bijvoorbeeld op een avond aan zee in Cadzand, met mijn tenen in het koele zand.

Helaas kan ik nog niet precies vertellen wat ik bedacht op een bankje in antiek Olympia, dus deel ik maar even het uitzicht dat ik toen had:

… LEZEN…

In april las ik 12 boeken, 2 graphic novels en 2 strips. In mei kwamen er nog 11 boeken, en 2 graphic novels bij. Ik ga niet eens een poging doen om ze allemaal de revue te laten passeren…

Wel was ik erg benieuwd of ik ook nog challenges zou kunnen afstrepen. Daar ben ik deze maanden niet echt mee bezig geweest, maar soms komen dat soort dingen vanzelf goed.

 

HEBBAN THEMA APRIL: WAT ANDERS

Voor maart was het thema: ‘Lees eens wat anders’.

Ik lees al vrij divers, dus toen ik door mijn lijstje scrolde, zag ik aanvankelijk alleen mijn gebruikelijke mozaïek. Maar toen kwam ik er toch een paar tegen die ik met dit thema in mijn achterhoofd uit de bibliotheek had meegenomen.

Ik las uiteindelijk een drietal boeken die ik zo gauw niet zou oppakken:

Hou van mij van Anja Feliers (pychologische thriller): niet te gruwelijk maar wel spannend, heel gemakkelijk om je alles levendig voor te stellen, en het las lekker vlot weg.

De zeven zussen van Lucinda Riley (roman): jawel, écht, ik heb het gedaan, een gehypet boek gelezen, dat – vond ik op voorhand – nogal melodramatisch klonk. Conclusie: ik beken: het was héél moeilijk weg te leggen en… verwijzingen naar Griekse mythologie? Ik voorzie dat ik de verhalen alle zeven zal willen lezen…

De dochters van Cavendon Hall van Barbara Taylor: een minder groot succes. Ik had me laten verleiden door de vermelding op de omslag ‘voor liefhebbers van Downton Abbey’, maar ik had misschien beter moeten weten.

 

HEBBAN THEMA MEI: ACTUALITEIT

Voor mei was het thema: ‘Lees een boek met een link met de actualiteit’.

Dit was een van de thema’s waarvan ik in het begin van het jaar vreesde dat ik er niet zo gauw toe zou komen. Oorlogsverhalen of politieke hete hangijzers, mwah… Maar dankzij het thema van de vorige maand had ik me voorgenomen om eens een contemporary YA-boek te lezen. Ik koos één boek dat er al snel drie werden. Ik begon met:

Wat als dit het is?  van Becky Albertelli en Adam Silvera

ging een paar weken later verder met:

Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld van Becky Albertelli

en las daar achteraan prompt:

De voordelen van onbeantwoorde liefde.

Becky Albertelli vertelt haar verhalen over liefde, onzekerheid en het leven als tiener lekker vlot en heel inleefbaar. Al doende snijdt ze heel actuele thema’s van diversiteit en inclusiviteit aan, door haar hoofdpersonages uiteenlopende kleuren, religieuze achtergronden en seksuele geaardheden te geven.

 

SCIFI & FANTASY READING CHALLENGE: BOEK BUITEN AMERIKA EN EUROPA

Behalve de maandthema’s zijn er ook nog de 14 categorieën van de SciFi & Fantasy Club op Hebban. En daar kon ik er ook nog één van afstrepen:

10. lees een boek uit een continent buiten Amerika en Europa – check!

Ik las immers aan diverse stranden in Griekenland Godsgrave van de Australiër Jay Kristoff (en vond het een keigoeie opvolger van Nimmernacht).

 

… EN DE REST

GROENE VINGERS

Mijn orchidee snapte duidelijk dat als ze nog vereeuwigd wilde worden mét bloemen, ze die maar beter niet kon laten vallen voor ik aan deze blogpost toe was. In een ongezien vertoon van volhardendheid hangen deze er dus inmiddels al twee maanden aan:

TEA TIME

Weekendje Nederland + verblijf in Griekenland =

Ik vind het vooral grappig dat ik van merken die hier ook verkocht worden in zuiderse landen heel andere smaakjes vind, zoals die Lemon Macaron die ik onmogelijk kon weerstaan.

MUZES & ONVERWACHTE BEZOEKERS

Vlakbij Delphi (heiligdom van Apollo, beschermer van de muzen) kregen we dit huisje als verblijf toegewezen:

Ik las onlangs Muse Academy 2 van Morgan Blade, dus mijn geheugen was terdege opgefrist met betrekking tot alle muzen: ik wist meteen dat ‘Erato’ (de naam van het huisje) één van de negen was. Twee opgetogen schrijvers en mythologieliefhebbers namen hun intrek.

Er waren echter ook een paar andere levensvormen die inspiratie nodig hadden. Mijn man kwam kort na aankomst afgedaald van een verhoogde opbergplaats met een ietwat bestudeerd kalm lachje: ‘Goh, we hebben een hagedis in huis!’

‘Iiiik? Moet je die niet vangen?’ (Ik ben niet báng voor hagedissen, nee. Maar ze hoeven niet per se rond mijn bed te rennen. Of over mijn hoofdkussen.)

Neuh, hagedis was weggeglipt en nu nergens meer te zien. Maar zo’n beesten blijven bij mensen uit de buurt, hoor. Aldus mijn wederhelft die het met een studie in natuur- en bosbeheer wel zou weten.

Twee uur later, op een meter afstand van het bed:

Na de aanvankelijke schrik besefte ik dat het eigenlijk wel een schatje was. Net een piepklein minidraakje, amper een paar centimeter groot.

Manlief was net weg naar het winkeltje (natuurlijk), dus stuurde ik hem een berichtje met foto – kennelijk is hij toch niet van plan om uit de buurt te blijven, ik ga ‘m maar buitenzetten!

Waarop ik het vertrouwenwekkende antwoord kreeg: Succes daarmee, die beesten zijn razendsnel!

En bedankt. Het beestje paste, schatte ik zo in, makkelijk onder een glas. Voor alle veiligheid pakte ik toch maar een breder schaaltje. Schaaltje in de aanslag, adem in, adem uit, schaal op de muur – hagedis sprong naar rechts, schaaltje was net groot genoeg, zacht getrippel, stukje karton onder zijn voetjes – en ik kon hem in de moestuin achter ons huisje vrijlaten. (Ja, natuurlijk op een lekker warme steen.)

‘Je had niet gezegd dat het zo’n mini was’, zei ik even later – na me natuurlijk even gewenteld te hebben in de complimenten omwille van mijn kennelijk nog razender snelle actie.

‘Dat was een andere, hoor. Degene die ik gezien had, was groter.’

‘Oh?’

‘Ja, toch wel vijftien centimeter denk ik.’

Stilte.

‘En die laten we daar gewoon gezellig zitten, dus?’

Het argument ‘ze blijven bij mensen uit de buurt’ was duidelijk niet meer van toepassing. ‘Tja, wil jij gaan zoeken waar hij zit?’

Stilte. Het besef dat niemand zin had om te gaan rondkruipen en rondrennen, na een rit van vijf uur om hier te komen.

Geïnspireerd: ‘Misschien vangt hij eventuele muggen?’

‘Goed punt. We laten hem zitten.’

En zo geschiedde het dat we ons huisje deelden met een viervoetige bewoner. Gezien heb ik hem zelf trouwens nooit. Je zou je gaan afvragen of we hier te maken hebben met een geval van natuurbeheerdersgrieks*.

 

*verwant met visserslatijn

 

–

Het val me op dat ik op vakantie ineens drie à vier boeken tegelijk begon, omdat het ene boek nét niet helemaal bij mijn bui paste, of omdat ik alleen mijn e-reader had meegenomen… De week nadat we terug waren heb ik er drie uitgelezen die bijna uit waren.

Lezen jullie anders op vakantie?