Juni 2019: schrijven, lezen en de rest

‘De 366^ste dag’ wordt een boek! Verder in juni: géén FantaSea (weggewaaid door de storm), een boek van mijn verheuglijstje, en de eerste hittegolf (die echt de laatste mag zijn).

 

SCHRIJVEN…

NIEUW BOEK OP KOMST!

Nee, niet meteen volgende maand… maar de belangrijke eerste stap is gezet: vorige week ondertekenden we het uitgeefcontract voor De 366^ste dag (werktitel).

Het is een schrijfproject dat al een poosje heeft gerijpt: een modern sprookje voor volwassenen over verlies en liefde, inkeren en naar buiten komen, verlangen en hoop. Verteld in woord en beeld, en zelfs aangevuld met muziek. Onlangs vond er een tentoonstelling over plaats (lees hier het verslag daarvan), en nu is de kogel dus door de kerk: het verhaal wordt een boek!

Natuurlijk zullen er nog redactierondes aan te pas komen, zal er nog gepuzzeld worden met de illustraties en de tekst, geschaafd en gepolijst… maar zo’n handtekening zetten, doet je wel al even dromen van het moment dat het eindresultaat er is. We hebben het dan ook feestelijk beklonken (in het geval van ondergetekende, die geen alcohol drinkt, met een milkshake – geen straf op zo’n warme dag).

Verwachte publicatiedatum? Daarover kan ik eind augustus meer vertellen, maar naar alle waarschijnlijkheid zal in het voorjaar van 2020 samen met de natuur ook dit boek ontluiken…

 

FESTIVALAGENDA

Als ik vorige maand al iets te klagen had over het weer, dan was het nu helemaal raak: FantaSea had zo te lijden van het stormweer dat de organisatie het hele festival moest afblazen. Maar er is ook goed nieuws: er is al een nieuwe datum geprikt, en Het Schrijverscollectief zal weer van de partij zijn.

Agenda voor deze zomer:

Juli

13-14 juli: oude ambachtenbeurs in Oordegem – BE (ik ben er zaterdag bij)

Augustus

10-11 augustus: Elftopia in Ooidonk, Deinze – BE (ik ben er beide dagen)

31 augustus: FantaSea in Breskens – NL.

Kom eens langs bij onze tent, blader door de literatuur van eigen bodem, kom je kostuum showen of gewoon een babbeltje maken over fantasy… en natuurlijk signeren alle aanwezige auteurs met veel plezier hun boeken voor je.

 

… LEZEN…

In juni las ik 9 boeken en 8 strips. Daar zat er één bij die ik al een poosje uitstelde, gewoon, omdat ik me er zo op verheugde… Verder kon ik ook nog twee vinkjes plaatsen bij de challenges die ik dit jaar probeer te volbrengen.

 

VAN MIJN VERHEUGLIJSTJE: THE LONG EARTH

Sommige mensen maken stapeltjes van de boeken die ze in de nabije toekomst willen lezen. Dat doe ik niet, omdat ik echt in de stemming moet zijn voor een boek, anders geniet ik er niet van. Wat ik wel heb, is een verheuglijstje: boeken waar ik enorm naar uitkijk, en waarvan ik bijna honderd procent zeker weet dat ik ervan ga genieten. Die bewaar ik tot ik vind dat ik een traktatie heb verdiend, of er net hard één nodig heb om mezelf op te fleuren.

Zoals hierboven al duidelijk werd, had ik deze maand iets te vieren… het perfecte moment voor een exemplaar van mijn verheuglijstje.

Pratchett… én Baxter

Ik heb het denk ik al vaker gehad over mijn voorliefde voor het werk van Terry Pratchett. Een paar jaar geleden is hij jammer genoeg overleden. Er zal dus nooit meer een nieuw deel van Discworld verschijnen, en ik heb het dan ook lang uitgesteld om het allerlaatste te lezen. Daarna was het echt ‘voorbij’.

Hoewel… er was nog die ene serie die hij samen met een andere auteur, Stephen Baxter, was begonnen. Mijn gevoelens daarover lagen tussen voorpret – meer Pratchett! – en vrees – wat als het niet aan mijn verwachtingen beantwoordde? Samenwerkingen op auteursvlak kunnen heel vreemd zijn. Ik las echter steeds meer goede reviews over deze serie, en zo belandde deel 1 op mijn verheuglijstje. Met kerst kreeg ik het in een boekenswap, en dus lag het helemaal klaar voor het goede moment.

2015: Madison, Wisconsin. Junior cop Sally Jansson is called out to the house of Willis Lynsey, a reclusive scientist, for an animal-cruelty complaint: the man was seen forcing a horse in through the door of his home. Inside there is no horse. But Sally finds a kind of home-made utility belt. She straps this on — and ‘steps’ sideways into an America covered with virgin forest. Willis came here with equipment and animals, meaning to explore and colonise. And when Sally gets back, she finds Willis has put the secret of the belt on the internet. The great migration has begun…

The Long Earth: our Earth is but one of a chain of parallel worlds, lying side by side in a higher space of possibilities, each differing from its neighbours by a little (or a lot): an infinite landscape of infinite possibilities. And the further away you travel, the stranger the worlds get. The sun and moon always shine, the basic laws of physics are the same. However, the chance events which have shaped our particular version of Earth, such as the dinosaur-killer asteroid impact, might not have happened and things may well have turned out rather differently. But only our Earth hosts mankind.

Verwachtingen

Werden mijn verwachtingen beantwoord? Ja en nee.

Nee, in die zin dat de achterflap in zekere zin nergens op lijkt te slaan. Het grootste deel van het boek volgt een heel ander personage: Joshua, die samen met Lobsang, een als AI gereïncarneerde monnik, een tocht door alternatieve aardes maakt. (Waarom zou iemand dat NIET op de achterflap zetten? Alsof je iemand aan het ontbijt uitnodigt met de belofte van een sneetje geroosterd brood terwijl je weet dat er blueberry pancakes en croissants zullen zijn.)

Ja, in die zin dat het boek totaal niet las als de Discworld-boeken… maar op een goede manier. Ik herkende vooral vleugjes typische Pratchett in bepaalde onderwerpen die hem duidelijk fascineerden. Ook The Long Earth levert bijvoorbeeld enerzijds kritiek op georganiseerde religie, en belicht anderzijds de mensen daarin die hun hart volgen en de wereld beter proberen te maken. De narratieve imperatief piepte om het hoekje, geloof dat de werkelijkheid schept, en natuurlijk ook de (on)mogelijke werelden…

En weer nee, in de zin dat ik een meer harde SF-vibe had verwacht, en dit boek meer leest als een ouderwetse wereldreis / ontdekkingstocht. Joshua en Lobsang stappen van aarde naar aarde en al doende verkennen ze eindeloze mogelijkheden. Het gekke is: je komt heel exotische aardes tegen, met de meest vreemde creaturen, maar tegelijkertijd wordt het stappen op zich steeds normaler. Stukje bij beetje ga je geloven dat dit concept van parallelle aardes best eens echt zou kunnen zijn. En dat de mensheid zich precies zo zou gedragen als Pratchett en Baxter beschrijven – ongerepte aardes gebruiken als voorraadkamer, vakantiepark of kans om een leven te ontvluchten.

 

HEBBAN THEMA JUNI: EEN DEBUUT

Voor juni was het thema: ‘Lees een debuut of doorbraakboek van een Nederlandse of Vlaamse auteur’.

Te elfder ure besefte ik dat ik deze maand niet aan afvinken zou toekomen als ik niet gauw actie ondernam. Gelukkig had ik nog iets in de kast staan:

Raaf van Vlaams auteur Carine Maes kreeg ik te leen van een vriendin, die nieuwsgierig was naar mijn reactie op het boek.

Personages die zowel mens als vogel zijn, sprekende katten, bliksemvangers, bijgelovige noorderlingen en een bende wulpse heksen bevolken het universum van Raaf.

Een verloren prins trekt naar het oosten om zijn lotsbestemming te vervullen. Zal hij de tiran van het Oostrijk en zijn handlangster kunnen verslaan? De driehoeksverhoudingen tussen de hoofdrolspelers en de halfslachtige raad van de kater Balderus maken dat een en ander niet volgens plan verloopt…

Raaf is een sprookjesachtige fantasy geschreven voor volwassenen maar zeker ook geschikt voor young adults.

Het begin vond ik meteen veelbelovend en intrigerend. Korte fragmentjes over verleden en heden van Raaf prikkelden mijn nieuwsgierigheid. Naarmate het boek vorderde werd het verhaal steeds sprookjesachtiger: grillige heksen, een sprekende kater… op het eerste gezicht elementen die perfect in mijn straatje passen. Ik struikelde echter over de wat afstandelijke vertelstijl. Ook in dat opzicht is het verhaal sprookjesachtig: je krijgt weinig achtergrond en weinig opbouw, waardoor je naar veel het raden houdt… Maar hou je van die sfeer én van een bonte verzameling merkwaardige personages, dan zul je van dit boek genieten. Carine Maes is vlot ter taal (ook al had het koeterwaals van de sprekende kater wat mij betreft iets transparanter gemogen – dat remde mijn leestempo hier en daar) zodat je heel makkelijk door dit boek vliegt.

 

SCIFI & FANTASY READING CHALLENGE: DEEL UIT EEN SERIE

Behalve de maandthema’s zijn er ook nog de 14 categorieën van de SciFi & Fantasy Club op Hebban. En daar kon ik er ook nog één van afstrepen:

6. lees een boek uit een serie – check!

The Long Earth heeft immers nog enkele opvolgers, die ik zeker ook nog wil lezen.

 

… EN DE REST

GROENE VINGERS

Toen ik terugkwam uit Griekenland werd ik (dankzij mijn lieve vriendin Nicole) verrast door bloembakken mét bloemetjes, in plaats van de lege exemplaren die ik had achtergelaten:

Inmiddels hebben die flink hun best gedaan:

Ik heb, een beetje laat, op hoop van zege ook nog wat kruiden gezaaid. De basilicum steekt al wat kopjes boven de grond, hopelijk gaat de peterselie nog volgen:

En raad eens wie nog steeds staat de blinken, hittegolf of niet? Ze vindt het duidelijk wel fijn in haar kwarkpotje en daar durf ik haar nu dus niet meer uithalen vóór ze uitgebloeid is:

TEA TIME

Hittegolf? IJsthee!

Ik experimenteer graag met combinaties en ingrediënten, en deze maand kon ik weer een smaakje aan mijn gamma toevoegen: de groene thee met citroen en citroengras van het AH-huismerk. Nog een schijfje citroen en een paar muntblaadjes, en voilà: de ideale kan om me eraan te herinneren dat ik tijdens het schrijven door écht af en toe een slokje moet drinken. Dat vergeet ik namelijk veel te makkelijk.

 

—

 

Heb jij een uitverkoren zomers drankje voor bij het lezen of schrijven?