Blog

September 2018: lezen, schrijven en de rest

Het manuscript van Overstekers 3 lag rustig te rijpen, dus dat betekende meer tijd voor…

 

 

… pompoenkoekjes bakken! Zodat ik pompoenkoekjes kon eten natuurlijk. Combineert heel goed met het volgende op de lijst:

 

LEZEN

10 boeken en een stapeltje historische stripverhalen, deze maand. Tussen die boeken zat meer dan één memorabele leeservaring.

Zo ben ik eindelijk toegekomen aan American Gods. Er waren heel wat redenen om dit boek te lezen, niet in de laatste plaats dat urban fantasy één van mijn favoriete genres is (dat ik erin schrijf, gaf waarschijnlijk al een kleine hint op dat vlak), en dit boek – ondanks raakpunten met andere fantasy-subgenres – in de eerste plaats je reinste urban fantasy is. Of dat was toch mijn conclusie toen ik het dichtklapte! Een andere reden is het boek Good Omens dat Gaiman schreef, samen met Terry Pratchett. Die laatste is misschien wel mijn favoriete auteur, hij stond in elk geval op nummer 1 in mijn Hebban top-25 ‘mooiste boeken ooit’. Good Omens staat daarin op nummer 3, dus dat kan tellen.

De enige reden waarom ik het zolang heb uitgesteld, is omdat ik van een ander boek van Gaiman echt nachtmerries had. Na Coraline heb ik nooit meer met dezelfde blik naar poppen met knoopjesogen gekeken.

Verdict? Ik ben heel blij dat ik het heb opgepakt. Een road trip, een duik in mythologie, een verkenning van Amerika, en de nodige mysteries die zich ontvouwen… Rauw en soms donker, met net genoeg vleugjes humor en licht om die rauwheid aantrekkelijk te maken. Het thema van goden die afhankelijk zijn van de aanbidding van hun volgelingen kende ik al van bij Pratchett, maar ik blijf het fascinerend vinden.

Verder is dit een goede maand geweest voor Nederlandstalige fantasy!

Ik deed mee aan de online Booklantis Leesclub (nieuwe leden zijn overigens welkom!) rond Muse Academy 1 – Het geheim van Helikon. Het was heel leuk om de indrukken van anderen te lezen, en ik heb van het boek zelf ook genoten. Het wordt wel vergeleken met Percy Jackson, en ik snap wel waarom. Ik ben zelf gek op Griekse mythologie, dus het was sowieso al een feestje om daardoor omringd te worden, en daarnaast had het verhaal lekker veel vaart. Bovendien had ik nog nooit een verhaal gelezen met de muzen als leidend thema!

Mijn aanwinst van op Elftopia, Legende van Esper 1 – De Zilvervos van Joke De Meyer begon al goed voor ik het boek had opengeslagen: de sfeervolle cover trok me er meteen in. ‘Avontuur’ is zo’n woord dat vaak wordt gebruikt in de beschrijving van een verhaal, maar ik vind het bij dit boek écht op zijn plaats. Het doet me een beetje denken aan de eerste Rode Ridder-strips die ik als kind las en waar ik helemaal verslingerd aan raakte. Een écht avontuur, met een wereld die je dolgraag wil ontdekken, met vervloekte Fluisterbossen en Sluipers en revolutie op til…

 

 

En ook al op Elftopia stond ik naast (of nu ja, diagonaal rug aan rug met?) Pen Stewart. Aan haar Wintercode was ik toen net begonnen. De illustraties in dit boek zijn allemaal schilderijen van de hand van de schrijfster, en die trokken me meteen al aan, met hun Chagall-blauw en intrigerende taferelen. Op voorhand stelde ik me vragen bij het label ‘verbeeldingsroman’, maar na de leeservaring snap ik wel waar dat vandaan komt. Ja, dit boek is fantasy, maar er zitten ook scifi-elementen in, en het heeft literaire kwaliteiten. Er wordt een heel aparte wereld in dit boek opgeroepen, waar je zonder meer in gegooid wordt, een beetje donker-Victoriaans. Het kost eventjes tijd om je te oriënteren, maar zodra dat is gelukt, wordt het steeds boeiender. In een beeldende, rijkelijke stijl word je een wereld ingezogen waarin een episch verhaal zich in hoog tempo afspeelt.

 

 

… SCHRIJVEN…

Niet zoveel dus, deze maand. Of toch niet letterlijk. Nu ik geen nieuwe stukken meer aan het toevoegen ben aan Overstekers 3, beginnen de extra ideeën daarvoor op te borrelen: nieuwe laagjes, details die ik tijdens het schrijven nog niet zag, scènes die nog net iets spectaculairder kunnen en verbanden die ik nu pas ontdek…

Daarnaast ben ik ook wat ideeën aan het opschrijven voor een kortverhaal.  Of eigenlijk zijn het twee verschillende ideeën, die om de een of andere reden allebei nogal oorlogszuchtig zijn. (Nee, ik heb geen appeltje met iemand te schillen.) Ik weet nog niet of ik me er echt aan ga wagen – kortere verhalen ontsporen bij mij altijd zo snel dat ik er maar mee ophoud voor het weer een boekidee wordt – maar het zou wel een overwinning zijn als het lukt.

 

… EN DE REST

Elfia

‘In september regende het maar negen dagen’, hoorde ik net op de radio. En dat is dus weinig, voor het geval je je afvraagt. Wat het extra flauw maakt (regengoden, ik heb het tegen jullie) dat één van die dagen per se op Elfia-zondag moest vallen. Je ‘s avonds in de auto uit een doorweekte petticoat wurmen, is een heel eigen ervaring, laat me je dat vertellen. Gelukkig kijkt geen Elfia-bezoeker van zo’n taferelen op.

En het was toch ook wel erg mooi om te zien dat niemand er zijn humeur door liet verpesten! Mensen in de meest prachtige kostuums bleven er onverstoorbaar opgewekt onder, of ze nu schuilden, verkooptentjes indoken of onder een paraplu verder wandelden door de prachtige kasteeltuinen van Arcen.

Niettemin ben ik natuurlijk wel blij dat het op zaterdag iets zonniger was. Nu we eens ruim op tijd (nu ja, twee dagen van tevoren) klaar waren met onze kostuums was het wel fijn om dat te kunnen vastleggen zonder eruit te zien alsof we door waternimfen waren aangevallen:

De kostuums zijn gebaseerd op de maanelf en de eladrin van Dungeons & Dragons, voor wie het zich afvraagt. Nog een beetje work in progress, maar ik ben toch al  best blij met het tussentijdse resultaat.

Dacht dat je dat ik naar huis kon zonder een boek? Nee, natuurlijk niet! De Vrouwe van Myrdin lag vorige maand al naar me te lonken toen schrijfster Cathinca van Sprundel mijn buur was op Imaginarium Festival, dus die moest deze keer echt mee:

 

Boekenleggers!

Ik spoor mijn getalenteerde vrienden en vriendinnen graag aan, en dat heeft wel eens leuke gevolgen. Het ontwerp van twee tekenvriendinnen werd uitverkoren in de ‘ontwerp je eigen boekenlegger-wedstrijd van Hebban. En dus kreeg ik deze exclusieve items onlangs in de bus:

Ik ben supertrots, en bovendien dol op Alice in Wonderland… dus ik zal mijn uiterste best doen om deze boekenlegger nu eens niet kwijt te raken (gebeurt me veel te vaak). Gelukkig is er reserve voorzien, het helpt als je vrienden je een beetje kennen…