Maart 2018: lezen, schrijven en de rest

Een personal best qua word count op schrijfgebied. Op leesgebied: uitstapjes buiten de fantasy. Nieuwe obsessie: funko’s.

 

Lezen

13 boeken in maart. Ik heb dan ook minder geschreven, met Overstekers 2 op het bureau van de redacteur. En, toegegeven, er zit ook een prentenboek bij.

Het was zo’n maand waarin ik behoefte had aan een dosis niet-fantasy. Raar, ja, ik weet het. 😮 Dat krijg ik meestal ofwel halfweg een intense schrijfperiode ofwel vlak erna. Het lijkt alsof mijn creatieve bron zich dan wil vernieuwen door wat voeding uit verschillende kanalen…

Ik ben de maand begonnen met Lockdown van W.A. Dehairs, een thriller die ik op de Boekenbeurs in Antwerpen had opgepikt. Zo op zijn tijd kan ik een thriller wel smaken, en de omslag zag er ook intrigerend uit, met dat tikje surrealisme. Van een thriller verwacht ik een pageturner waarin ik vooral door de plot word meegesleept. Lockdown maakte die verwachting wel en niet waar, op een goede manier. Ik werd namelijk eerst en vooral gegrepen door de stém van dit verhaal. Dat gaat tegenover je zitten als een soort westernheld – versleten jeans, afgetrapte leren laarzen, ogen die de wereld kennen, sigaret niet ver weg – en neemt je op met een mengeling van bravoure en vermoeidheid. Ready, set? Go. Het verhaal begint zich te ontwikkelen, maar net als je comfortabel achterover gaat leunen op het ritme van die trein… verschijnen de eerste barstjes in het beeld.

Verder in het thriller-genre: ik heb me eindelijk aan Slapende reuzen en Ontwakende goden van Sylvain Neuvel gewaagd. De opzet – in de vorm van interviews, dagboekfragmenten, etc. – schrikte me in eerste instantie af. Ook omdat manlief het boek na een hoofdstuk of twee terzijde schoof met ‘pff nee, laat maar’. Maar de achterflap klonk zo intrigerend: een meisje dat als kind in gat in de grond valt, om terecht te komen op een reusachtige hand van een onbekend metaal… en datzelfde meisje dat als volwassene de wetenschapper wordt die de leiding heeft bij het onderzoek naar de hand. Alice in Wonderland met een scifi-tintje of toch iets anders? Gek genoeg had ik helemaal geen last met de vertelstijl, ik heb boek 1 op een avond uitgelezen en met boek 2 ging het al even vlot.

Om van het ene in het andere uiterste te vallen: ik heb me ook eens lekker in de romantiek gegooid. Gegokt met Nora Roberts (ja, dat vind ik gokken, sommige van haar boeken zijn bijna slaapverwekkend voorspelbaar, eens je er een paar kent, andere vind ik zalig), en goed gegokt. In haar Chesapeake bay-serie vertelt ze vooral vanuit de mannelijke hoofdpersonages, en dat is wel eens een leuke afwisseling…

Mary Robinette Kowals Of Noble Family is in principe fantasy, maar… ‘Jane Austen with magic’ is voor mij in de eerste plaats heerlijk wegdromen in de tijd van lange jurken en beleefde omgangsvormen. Kowal doet haar historische research en heeft bovendien een zalige kleurrijke manier om magie te beschrijven. Na de vier vorige delen was ik bovendien zo aan de personages gehecht dat ik stond te trappelen om te weten hoe het verder ging met de twee glamourists. Magie als een van de ‘womanly arts’, zoals tekenen, borduren of musiceren in Jane Austens tijd te boek stonden… ik vind ’t nog altijd een mooie vondst.

Op de één of andere manier leek het helemaal logisch om daarna Vicious van V.E. Schwab op te pakken. Superheldenfantasy, maar van de gritty kant bekeken. Typische Schwab-personages met randjes scherp genoeg om je aan te snijden. Twee ExtraOrdinary’s met een vete… en de ene is zonet uit de gevangenis ontsnapt. Dat kan niet goed aflopen, of toch?

 

… schrijven

Ooit, in een ver verleden heb ik twee fabuleuze tekenaressen leren kennen. Ik vond het geweldig om op een tentoonstelling tussen hun werk rond te dwalen, want elke tekening had wel een of ander verhaal in zich.

Drie jaar geleden was ik deel van de opening van een van hun tentoonstellingen. Muziek en beeld werden daarop samengebracht met woord. Ik reeg een paar van mijn gedichten aan elkaar met een impressionistisch verhaal.

Deze maand nam ik dat verhaal nog eens onder de loep. En kreeg acuut dat gevoel dat sommige schrijvers heel goed kennen: ja, hier zit iets écht goeds in… maar nee, het is er nog niet uitgekomen… maar ja, ik zie nu ineens WAAR het zit. ‘Als ik gewoon eens even begin met een nieuwe versie van hoofdstuk 2…’

Dat werd de dag waarop ik om 10u ’s ochtends begon en om 17u stopte… en toen 6347 woorden in één ruk bleek te hebben geschreven. Een persoonlijk record!

 

 

… en de rest

 

Muziek

Muziek is belangrijk voor mij, maar soms vergeet ik hoé belangrijk. Toen zus en ik op een week tijd allebei een droom hadden over blokfluiten, wisten we het wel: veel te lang geleden. Zo lang geleden, zelfs, dat mijn handen pijn deden nadat we samen een uurtje hadden gespeeld. Conditietraining hoognodig.

Fait divers

One giant leap for orchidkind. Jawel, ik heb mijn orchidee weten te verhuizen van de keukentafel naar een plankje er vlak boven. Hij ziet er zeer sceptisch uit, maar voorlopig nog geen bloemendump-protestacties.

Funko’s

Ja, het is zover. Ik ben ook achter het bestaan van funko’s gekomen: poppetjes van Disney- en andere fictieve personages. Ik ben bezweken. Ik heb er één. Kuch, zei ik één? Twee. En na de derde die ik op het oog heb, houdt het zéker op. Echt.