Mei 2018: lezen, schrijven en de rest

Overstekers 2 is er! – Verwachtingen als lezer. – Orchidee op zijn teentjes getrapt. – Het vlierseizoen.

Schrijven!

Hij er eindelijk, hij is echt, hij heeft een flinke omvang :-o, en hij is feestelijk onthaald: de volgende ‘Overstekers’: De schaduw van de sha.

Zaterdag 26 mei was het zover. 28 graden werd er voorspeld, maar gelukkig was het in de bibliotheek van Nazareth redelijk koel. De presentatie begon met een inleidend woordje van schepen van cultuur Thomas Van Ongeval.

Daarna werden er wat vragen op mij afgevuurd over fantasy (waarom kies je een genre dat zo’n specifieke niche is? omdat je gelooft dat het iets heel wezenlijks uitdrukt!), mythologie, en schrijfroutines.

En vervolgens ging ik in gesprek met Christine Vancouillie (professioneel bemiddelaarster) die de methodes van Mirabel (amateur-bemiddelaarster voor mensen én magische wezens) eens onder een vergootglas legde en over haar passie voor vreedzame conflictoplossing vertelde.

We sloten de presentatie af met een stukje uit hoofdstuk 2 van De schaduw van de sha. Begeleid door de muziek van gitariste Joleen Verbeiren en fluitiste Annick Peeren kwam er even een Overstekers-circus de bibliotheek binnen…

 

Na de verloting van de púcai-mok, was het tijd voor een glaasje en een hapje… en wat signeren. Dankzij twee fabuleuze tekenaressen – Annemie Bockstaele en Nieke Van Zeghbroeck – vertrok wie het boek meenam ook met een goodie bag vol extraatjes in Overstekers-thema. (Die zakjes vullen, was trouwens een ontzettend leuke bezigheid de avond tevoren…)

 

… lezen…

Kennelijk slorpt boekvoorstelling-geregel nog meer leestijd op dan schrijven. Deze maand ben ik blijven steken op 6 boeken, waaronder één stripverhaal.

Dat laatste was een Rode Ridder-album – De uitverkorene – het eerste van de hand van (alweer) een nieuwe tekenaar. Ik snap wel welke koers ze willen gaan varen met deze nieuwe insteek: Johan, als een voormalig kruisvaarder, die het geweld moe is… maar moest daarvoor zijn hele ridderlijke karakter en geloof in het goede ook door de hakselaar? Ik ben voorlopig niet overtuigd… Misschien is het een beetje zoals met James Bond: je blijft gehecht aan de acteur die je in die rol hebt leren kennen… en zo blijf ik gehecht aan Johan, zoals hij gestalte kreeg bij Karel Biddeloo.

Een beetje teleurstellend was ook De Franse tuinman van Santa Montefiore. Ik had op leesgroepen en andere plekken al zoveel lovende reviews over Montefiore gelezen dat ik er waarschijnlijk met te hoog gespannen verwachtingen aan begon. Ze wordt vaak in één adem met Nora Roberts genoemd, en dat deed er ook al geen goed aan. Santa Montefiore schrijft ook romance, maar op een héél andere manier. Haar stijl is ook compleet anders, veel ‘vertellender’, terwijl Nora Roberts je sterker ín de personages duwt. Het verhaal was wel ontroerend, en ik heb erg genoten van de beschrijvingen van de tuin, maar ik raakte nooit écht verbonden met de personages.

Alle sterren daarentegen was een onverwachte traktatie. Van dit soort ‘extraatjes’ verwacht ik – net als van Disney-sequels – nooit al te veel. Maar Marissa Meyer is erin geslaagd om me vijf sterren te laten uitdelen.
Met de Lunar Chronicles heeft ze een wereld gecreëerd waaraan ik onmerkbaar zo gehecht ben geraakt, dat ik zelfs van een verhaal dat helemaal niks nieuw vertelt, toch geniet, puur om er nog even in te kunnen ronddwalen.

Daarnaast las ik ook nog Warcross – leuk, als je een beetje weet hoe een online game eruitziet, en De Overlevenden – tot nog toe enigszins standaard YA-dystopisch, maar spannend genoeg dat ik erg benieuwd ben naar het vervolg.

 

… en de rest

Groene vingers

Verdorie, hé. Ik had nog maar net verteld hoe mooi mijn kruidenbak erbij stond, met de bloeiende bieslook, en het duurde nog geen dag voor de orchidee mokkend zijn bloemen liet vallen. Ik had het kunnen weten.

Fait divers

In mei kleuren de vlierstruiken overal wit. Als je ergens gaat wandelen waar er veel staan, dan word je omringd door de zoete, lichtgroene (ik heb er geen andere naam voor) geur. Als je ooit vlierbloesemsiroop met ijskoud water hebt gedronken, dan weet je wat voor ideaal drankje het is op dagen van meer dan 25 graden. Manlief zorgt sinds vorig jaar voor een huisgemaakte versie. Als je een paar struiken weet staan, gaat het snel. Wij zijn een kwartiertje gaan plukken, en hadden zo genoeg voor meer dan 8 liter siroop… dat wordt een vrolijke zomer.