Gelezen,  Over schrijven,  Update status boek

Juni 2020: schrijven, lezen en de rest

SCHRIJVEN…

In juni kwamen er nog eens een goede 50.000 woorden op de teller bij voor Overstekers III – Koninklijke magie. Als ik er zo op terugkijk, zie ik dat de corona-toestanden op de achtergrond geen al te slechte invloed hebben gehad op mijn productiviteit. De eerste maand ging het opmerkelijk slechter, maar daarna is mijn output juist flink omhooggeschoten. Misschien drong op dat punt tot me door dat er in mijn leven eigenlijk niet veel veranderde: weinig sociaal contact, verdwijnen in mijn eigen hoofd, peinzen over het einde van de wereld en hoe dat te voorkomen… allemaal behoorlijk standaard.

In de vorige post vertelde ik al dat ik bezig was met het laatste kwart van Koninklijke magie. Op dit moment had ik volgens mijn planning klaar moeten zijn met de hele eerste versie, maar ben ik nog bezig met het slothoofdstuk. Of ik met opzet aan het treuzelen ben? Welll… ik heb het altijd al moeilijk gehad met boeken uitlezen waarvan ik weet dat ze het laatste deel van een serie zijn waar ik helemaal in zit. Zo’n boek schrijven is, zo blijkt, nog honderd keer erger. Ik troost me maar met de gedachte dat er hierna gelukkig (ha) nog heel wat herwerk- en redactierondes aan te pas komen voor ik echt klaar zal zijn.

 

… LEZEN…

Zoals gewoonlijk in intensieve schrijfmaanden las ik ietsje minder: 7 boeken in totaal. Eén daarvan had amper tekst maar was toch een echte uitschieter.

Lees-hoogtepunt: The Boy, the Mole, the Fox and the Horse

From the revered British illustrator, a modern fable for all ages that explores life’s universal lessons, featuring 100 color and black-and-white drawings.

De achterflaptekst van dit boek geeft je niet veel om op af te gaan, en het is ook eigenlijk de tekening op de voorkant die de aandacht trekt. Dus sla je het boek open en je vraagt je in eerste instantie nog steeds een beetje af wat voor een boek dit eigenlijk is. Veel witruimte, bijna volledig zwart-witte tekeningen, weinig tekst.

Er is niet echt sprake van een verhaal, meer van mini-verhaaltjes per bladzijde, hoogstens per paar bladzijden. Toch rijgt zich beetje bij beetje wel een overkoepelende sfeer aan elkaar, een indruk van verhalen die zich op de achtergrond afspelen. Wat je ziet haalt naar voren wat normaal de achtergrond is: het grote van de wereld tegenover het kleine van een mens(enkind) en gedachten over vriendschap die het kleine groots maakt.

Meer dan eens moest ik denken aan Winnie the Pooh. Dezelfde Britse touch, en natuurlijk ook de opzet van een jongetje dat met een stel (knuffel?-)dieren op stap is. Maar toch heeft de stijl van Mackery iets dat op een eigen manier hartveroverend is.

Omdat er zo weinig tekst is, heb je de neiging om het boek in één zitting door te lezen. Ik kwam er gelukkig al snel achter dat dat zonde zou zijn. De mini-verhaaltjes zijn als gedichten: de witruimte ertussenin is even belangrijk als de woorden. Ze zijn bedoeld om van te genieten in kleine stukjes. En zo geniet je er natuurlijk ook langer van.

 

… EN DE REST

 Groene vingers

Ik heb het al een paar keer gehad over het epische bezoekje aan de bibliotheek vlak voor die dichtging tijdens de lockdown. Het dringt tot me door dat ik iets anders nog niet verteld heb: toen ik een paar weken later gebruikmaakte van de afhaaldienst van de bibliotheek (die, halleluja, opgezet werd) en met armen volgeladen met boeken en spelletjes buitenkwam, zag ik voor de deur een kratje met bloempotjes met daarin kleine groene blaadjes.

‘Paprika’ stond op een bordje. ‘Neem maar mee’ was de boodschap.

Op dat soort momenten word ik helemaal happy van de kleine gemeente waarin ik woon en waar zoiets gewoon kan gebeuren. Wie had ze daar neergezet? Een bibliotheekmedewerker die de lezers extra wou opfleuren? Iemand die zich in de coronatijd overenthousiast aan zaaien en verpotten had gezet en nu geen raad meer wist met te veel opschietend jong groen?

In elk geval, ik adopteerde er één en dus wordt mijn balkon nu mede bewoond door een opgroeiend paprikaplantje-met-wortels-in-of-toch-bij-de-bibliotheek. Ik ben benieuwd of er wat van komt en zo ja of het paprika’s of verhalen zijn. Wordt vervolgd…

 

In de keuken

Ik word elk voorjaar weer blij als de tijd voor de nectarines is aangebroken. Soms overenthousiast, zodat ik een lading meebreng, vergetende dat ik de enige in huis ben die ze eet en dat het zo warm is dat ze het niet lang zullen uithouden. (Dat zou geen onoverkomelijk probleem zijn als mijn maag niet gilt van protest als ik te veel fruit achter elkaar eet.) Gelukkig is er dan altijd de optie om er een paar te transformeren tot iets langer houdbaars.

 

 

Vraag: Ben jij een fan van de bibliotheek of koop jij je boeken allemaal?

Antwoord: Ik ben zelf verslaafd sinds een oudoom me als kind een magische plek liet zien waar je gratis boeken kon gaan halen en waar ze je niet wegjoegen als je ging zitten lezen. Momenteel helpt de bibliotheek me om mijn boekencollectie en budget enigszins onder controle te houden en is die dé motivatie om boeken te proberen die ik anders nooit in huis zou halen.

7 Comments

  • Anoniem

    50000 woorden erbij…wauw, klinkt heel wat! Hoe dan ook hier zit er eentje te wachten op die Koninklijke magie ?
    Wat mij ook kan bekoren zijn die groene blaadjes op je balkon ( kijk maar eens links v je balkon en je ziet een prachtig bloeiende oleander als resultaat van twee jaar terug een groen blaadje) ?
    Of de bibliotheek mij kan bekoren is een andere vraag of obstakel misschien….hier wint een boek kopen en houden het boven een boek huren en teruggeven. Niet altijd een aanrader maar dit ben ik vrees ik….

    • Petra Doom

      Ik ben eigenlijk een echte boekenverzamelaar hoor, maar ik lees er gewoon te veel om ze te blijven kopen… neemt niet weg dat ik me soms nog wel een keer laat gaan!

      50.000 woorden is inderdaad moeilijk voor te stellen als je daar zo niet mee bezig bent. Ter referentie: een standaard boek is vaak zo’n 80.000 woorden. Deel 1 van Overstekers was ongeveer 115.000 woorden.

      Ooo, ik had er geen idee van eigenlijk, dat die oleander zo klein begonnen was! Wat een beetje liefde doen kan. ?

    • Petra Doom

      Ha, ik ben juist dolblij met spontane reacties, foutjes of niet. Als schrijfster leer je net steeds meer dat tikfoutjes weliswaar liefst niet in een gedrukt boek belanden, maar dat de inhoud het allerbelangrijkste is!

  • zwartraafje

    Aan het aantal geschreven woorden te zien zat je qua schrijven in een goede stroming. Hier gaat het lezen nog steeds kalm aan. Momenteel ben ik aan het proberen om vooral zoveel mogelijk eigen boeken te lezen want anders blijft die TBR maar stijgen. Hierdoor (en natuurlijk ook door het hele Corona-gebeuren) ben ik al lange tijd niet meer in de bibliotheek geweest. Bij mij is het combinatie. Sommige boeken wil ik nu eenmaal graag hebben of zijn niet verkrijgbaar in de bibliotheek dus die koop ik zelf. Maar er zijn ook heel wat boeken waarvan ik weet dat ik ze enkel wil lezen maar niet wil hebben en voor dat soort boeken vind ik het heerlijk om naar de bibliotheek te kunnen gaan. Ik denk dat ik al een bib-fan ben van mijn 7-8 jaar. Toen ging ik er wekelijks naartoe en om mijn vijf gelezen boeken in te ruilen voor nieuwe exemplaren.

    • Petra Doom

      Ja, dat heb ik dus ook… sommige boeken wil ik zeker lezen, maar ik weet bij voorbaat al dat het bij één keer zal blijven, dan is de bib echt een plezier. Ik ben benieuwd naar je evaluatie eind dit jaar, of die TBR echt eens een keer gezakt zal zijn! 😉