Juli-augustus 2020: schrijven, lezen en de rest
En wat doen we dit jaar in plaats van de geplande reis naar Amerika? Een trilogie afschrijven! In juli en augustus heb ik hard gewerkt aan het laatste deel van Overstekers. Afhankelijk van hoe je het bekijkt kwam er van lezen weinig in huis (andermans boeken) of net heel veel (mijn eigen werk keer op keer herbekijken).
Leuke momentjes tussendoor: wanneer lezers op Instagram en Facebook zomerse foto’s posten met Overstekers in de hoofdrol!
SCHRIJVEN…
Overstekers III
Hoe is het nu met Overstekers III?
Wel, begin juli zette ik een punt achter de eerste versie, daarna ging het geheel voor eventjes aan de kant. Augustus stond in het teken van twee revisierondes: die van mijzelf (ik ben nu eenmaal mijn eigen strengste criticus) en die met het commentaar van mijn ‘alphalezer’, de eerste die mijn schrijfsels onder ogen krijgt.
Schaven, schrappen – één keer zelfs een heel hoofdstuk – en verduidelijken. Kalenders checken (je kunt niet eerst beweren dat er maar zes dagen zijn om iets in te doen, en er daarna vrolijk zeven laten verstrijken), puzzelstukjes checken, nagaan of alle namen kloppen en overwegen hoe moeilijk je het lezers maakt als twee namen op elkaar lijken…
Maar heel, heel soms ook een stukje dat ik ineens zat te lezen alsof ik een lezer was en niet degene die het had geschreven, omdat het gewoon helemaal goed zat. Dat zijn de glorieuze momentjes tussen alle bloed, zweet en tranen door.
En zo kon het manuscript begin september naar de uitgever, voor het begin van het redactieproces. Dat betekent dat er nog werk voor de boeg is, maar gevoelsmatig was dat voor mij het moment dat ik het boek echt had ‘afgeschreven’… met de bijhorende euforie en tegelijk intense gevoelens van leegte. In het laatste stadium van een boek kan ik mezelf nog amper van het verhaal onderscheiden, dan blijft het overal bij me, dag en nacht. Inmiddels zijn we twee weken verder en nu pas begin ik een beetje het gevoel te krijgen dat ik afgekickt ben.
Wat, ironisch genoeg, alleen maar betekent dat ik nu genoeg afstand heb voor af en toe een heldere flits van ‘oh ja, dát moet iemand ook nog even ergens zeggen, dat zal nog een mooi laagje toevoegen!’.
Facebook live interview
Tussen alle schrijfhysterie door werd ik zaterdag 1 augustus geïnterviewd door blogger Dennis van Elten voor het Hamley Digital-weekend. Je kunt het filmpje hier herbekijken als je me meer wilt horen vertellen over Overstekers, mijn volgende schrijfproject en mijn schrijfrituelen.
Kortverhaal ‘De laatste voorspelling’ gepubliceerd
In juli kreeg ik ook de gedrukte versie van het HSF-magazine met mijn kortverhaal ‘De laatste voorspelling’ in de bus. Ik denk niet dat ik er ooit blasé over word om iets dat ik geschreven heb in gedrukte vorm te zien!
Instinct: verhalenbundel nog te bestellen
Iemand vroeg me onlangs of Instinct nog steeds te bestellen is en het antwoord is een volmondig ja! Je kunt de bundel bestellen via deze link. Vanaf oktober worden de bundels verstuurd. Met Instinct kun je niet alleen proeven van heel wat talent van eigen bodem, je steunt er ook dieren in nood mee, want de opbrengst gaat integraal naar goede doelen die dieren helpen. Van mijn hand is in de bundel het heksige verhaaltje ‘De ruil’ te lezen.
… LEZEN…
Ik blijf meestal een beetje uit de buurt bij boeken die sterk in het genre zitten dat ik op dat moment aan het schrijven ben. Op de een of andere manier zijn die dan net niét wat ik nodig heb. De voorbije maanden heb ik dan ook verhoudingsgewijs veel kinderboeken, feelgood, en zelfs een paar thrillers gelezen. Om de een of andere vage reden las ik zelfs twee boeken met kerstthema (Kerstmis in het Duincafé en 10 blind dates). Ter compensatie gooide ik er ook nog maar een beetje paranormal romance tegenaan (want het was nog niet warm genoeg).
Maar toen Overstekers III aan de kant lag dook ik wel weer lekker in de urban fantasy: ik ging verder met The Hollows van Kim Harrison (altijd een plezier) en pikte ook Mercy Thompson van Patricia Briggs weer op.
… EN DE REST
Nope, geen rest
Ik kan met de beste wil van de wereld niet zeggen wat ik verder nog heb gedaan, behalve compleet onbereikbaar zijn voor normale communicatie en alleen maar als een gek schrijven en reviseren.
Oh ja, er kwam af en toe een smoothie voorbij, kennelijk.
–
Vraag: laat jij je wel eens zo door een boek opslokken dat de rest van de wereld verdwijnt?
Antwoord: ik had daar als kind enorm veel ‘last’ van (d.w.z. ik vond het niet erg, mijn moeder werd er horendol van) dat ik zelfs terwijl ik niet zat te lezen nog met mijn hoofd in het boek zat waarin ik bezig was. En, bekentenis, dat ik snauwerig werd als iemand me uit mijn boek probeerde te halen… Tegenwoordig komt dat ietsje minder vaak voor, maar ik word er wel extra blij van als een auteur erin slaagt om me diezelfde ervaring te geven van compleet opgeslorpt te zijn.
7 Comments
Anoniem
Als kind had ik dat ook zo opsmgeslokt worden door een boek dat je niets meer hoort of ziet en dat mijn moeder kwaad werd omdat ik niet aan tafel verscheen 😜. Trouwens dat is het liefste wat ik meemaak zo in een verhaal opgaan alsof ik alles zelf meemaakt, alsof ik één van de personages ben 💖 en ja Petra dat had ik met je eerste 2 overstekers en ik wacht vol spanning dat ik weer mee kan op avontuur met je 3de boek 😍.
Grts marilyn
Petra Doom
Wat ontzettend fijn om horen, Marilyn! Dat is een van de allermooiste complimenten die een lezer mij kan geven ❤️, als ik dat hoor, dan weet ik dat mijn missie geslaagd is.
zwartraafje
Ja hoor, dat had ik als kind ook. Mijn vader heeft al meermaals gezegd dat hij toen vlak naast me kon zitten en vanalles kon zeggen zonder dat ik er op reageerde. Ze moesten me dan ook meermaals roepen om me uit zo’n verhaal weg te kunnen rukken. Ik vind het heel jammer dat het tegenwoordig net omgekeerd is en het me moeite kost om niet uit een verhaal weggerukt te worden. Zo fijn om te zien dat je ondertussen weer helemaal in de urban fantasy en paranormal romance bent weggedoken. Wat vond je van Touched by an alien? Heb je wat die serie betreft ook de smaak te pakken gekregen? Ik moet zelf nog een keer verder lezen want er staan hier nog steeds drie ongelezen delen op me te wachten met typische Kitty Kat avonturen.
Als je de fase rond het checken van kalenders wil overslaan kan je altijd een timeturner in het verhaal integreren hé. Dan steeds je het gewoon daarop zonder dat je een heel hoofdstuk moet herschrijven. 😉
Petra Doom
Ik heb enorm genoten van dat boekje! Ze heeft zo’n typische schrijfstijl waar je eerst aan moet wennen en die je vervolgens steeds leuker gaat vinden. Ik heb af en toe een grinnik onderdrukt tijdens het lezen. Ik wil er dus absoluut mee verder, maar momenteel zit ik helemaal in The Black Dagger Brotherhood. Met dank aan jouw blog voor die tip, want ik ben dus wel degelijk nog eens helemaal opgeslorpt geraakt (tot heuse ‘huh wat zei je iets’ – ‘ja, een half uur geleden riep ik je al’-momenten toe) en dat was heel lang geleden.
zwartraafje
Zo fijn om te lezen dat je er helemaal in kon verdwijnen. Bij beide schrijfsters moest ik in het begin wennen. Als ik me het goed herinner nog het meeste bij J.R.Ward. Maar Gini Koch was inderdaad ook even aanpassen. Maar die Kitty heeft me echt al zo vaak aan het lachen gebracht.
Petra Doom
Ja, dat zul je je wel goed herinneren, dat had ik ook enorm bij J.R.Ward (de namen van de personages alleen al…). Na boek 1 wist ik eigenlijk nog niet heel zeker hoe leuk ik de serie vond, maar iets in me was toch nieuwsgierig naar de rest. Na boek 2 was ik pas echt meegesleept.
Ik heb een theorie dat boeken die je wat harder laten werken om erin te komen vaak uiteindelijk de meest bevredigende zijn (als het er niet gewoon aan ligt dat ze slecht geschreven zijn natuurlijk). Ik weet nog niet precies waar dat aan ligt, maar ik denk dat het iets te maken heeft met hoe eigen de wereld/sfeer is die de auteur heeft gecreëerd.
zwartraafje
Ik had exact hetzelfde voor en heb dat ook bij de Kate Daniels serie van Ilona Andrews. Bij die laatste serie zelfs nog meer dan bij The Black Dagger Brotherhood. In beide gevallen was het eerste boek wel ok maar was ik nog niet helemaal overtuigd en toen kwam het tweede boek en had ik de smaak helemaal te pakken. Die tweede serie werd zelfs met elk boek een beetje beter. Net als bij De glazen troon – reeks van Sarah J.Maas die zie je ook per deel groeien.