Februari 2021: schrijven, lezen en de rest

Ik heb het weer eens gedaan: mijn blogpost geschreven, maar niet gepubliceerd. Heel fijn, dat goede voornemen om eerder met mijn maandoverzicht te beginnen en me daar ook aan weten te houden, maar op die manier zet het niet veel zoden aan de dijk!

Februari vloog in elk geval voorbij. Ik weet dat de maand de kortste van het jaar is, maar toch niet maar half zo lang?

SCHRIJVEN…

Normaal probeer ik het zo in te plannen dat ik niet aan twee projecten tegelijk werk… ik duik namelijk liefst helemaal onder in één verhaal. Maar door het onvoorspelbare afgelopen jaar met bijhorende verschuivingen zat ik afgelopen maand dus toch te jongleren met twee verschillende projecten.

Naast het schrijven voor mijn eerste young adult Kinderen van Orpheus 1 (en al een preview krijgen op hoe de cover eruit gaat zien – jongens, wat ben ik daar enthousiast over, ik kan niet wachten tot ik hem mag delen!), schakelde ik dan maar af en toe over naar mijn innerlijke redacteur, om een ander project helemaal glad te schuren:

De 366^ste dag

Dit project bestaat uit een boek en een dichtbundel (en een cd, maar checken of alle nootjes wel op de goede plaats stonden was gelukkig niet mijn taak, maar die van de geweldige componiste Ook Wel Bekend Als Mijn Zus Davina).

Boek en dichtbundel moesten begin maart naar de drukker, dus dat betekent: nalezen, nakijken, nalezen, nakijken… (dat kijken heeft te maken met de illustraties, die op de goede plek moeten staan en zo).

En net wanneer je denkt dat je echt ECHT van zijn leven geen fouten meer zult ontdekken, dan kom je toch nog een tikfout tegen in een gedicht, die er al minstens tien jaar moet staan. Een tentoonstelling, vijf proeflezers en twee redacteurs had hij overleefd en ook mij had hij keer op keer weten te ontwijken…

… LEZEN…

Helemaal op het einde van februari werd ik eraan herinnerd dat covid niet het enige virus op de wereld is. Een vervelend buikvirusje zorgde ervoor dat ik een paar dagen mijn bed opzocht. Het voordeel? Zodra ik weer iets anders wilde dan slapen besloot ik om eindelijk dit boek open te slaan…

Leeshoogtepunt: The Starless Sea, Erin Morgenstern

When Zachary Rawlins stumbles across a strange book hidden in his university library it leads him on a quest unlike any other. Its pages entrance him with their tales of lovelorn prisoners, lost cities and nameless acolytes, but they also contain something impossible: a recollection from his own childhood.

Determined to solve the puzzle of the book, Zachary follows the clues he finds on the cover – a bee, a key and a sword. They guide him to a masquerade ball, to a dangerous secret club, and finally through a magical doorway created by the fierce and mysterious Mirabel. This door leads to a subterranean labyrinth filled with stories, hidden far beneath the surface of the earth.

When the labyrinth is threatened, Zachary must race with Mirabel, and Dorian, a handsome barefoot man with shifting alliances, through its twisting tunnels and crowded ballrooms, searching for the end of his story.

Ik denk dat dit zo’n boek is waar je gek op bent of waar je al heel snel een afkeer van krijgt. Erin Morgenstern heeft een prachtige, poëtische schrijfstijl, waar ik ook al van genoot in The Night Circus. Bij dat boek was het bij een tweede leesbeurt dat ik er pas echt door betoverd raakte en ik kan me voorstellen dat ik The Starless Sea zeker nog een keer zal lezen. En dat denk ik niet vaak wanneer ik een boek dichtsla!

Op voorhand had ik gelezen dat sommige mensen dit een verwarrend boek vinden. Of, op zijn positiefst: dat het een boek is dat nogal veel eist van zijn lezers. Dat was een van de redenen dat ik het lang aan de kant had gelegd: ik wilde fris en aandachtig genoeg zijn om zeker de draad niet kwijt te raken. Tja, op de Ideale Dag kun je blijven wachten, zo blijkt… een klein jaar later heb ik het dus maar met een duffe kop gelezen.

Conclusie: ik denk dat dit vooral een boek is dat er baat bij heeft als je het in een flink tempo achter elkaar doorleest. Het bevat verhaaltjes binnen een groter verhaal en als je de draad van dat laatste niet wil kwijtraken tussen de (prachtige) beschrijvingen door van een wereld die letterlijk is gemaakt van verhalen, dan kan ik me voorstellen dat je het boek niet even een weekje aan de kant moet leggen. Ik heb het op twee dagen uitgelezen, dus ik had er geen last van.

‘There is a pirate in the basement.

(The pirate is a methaphor but also still a person.)’

Deze twee zinnetjes uit het begin zeggen het allemaal voor mij.

Hoofdpersonage Zachary blijft enerzijds wat abstract, maar anderzijds was hij (voor mij) ook zeer inleefbaar, door de manier waarop hij aanhoudend op zoek is naar betekenis, door zijn verlangen om deel uit te maken van iets groters, het verhaal van het leven te snappen, om het zo maar te zeggen.

Dit boek is een ode aan verhalen in hun verschillende vormen – in boeken natuurlijk, maar ook in theater en zelfs video games… en als medeliefhebber kon ik me er alleen maar door laten meeslepen. Ja, je kunt achteraf klagen: ‘Maar wat was nu eigenlijk de plot? Hoe zat het nu? Waar was het allemaal goed voor?’ Of je kunt intens genieten van de reis, je met het hoofdpersonage laten meevoeren, om je heen kijken, je verwonderen, je handen in de zee dopen en af en toe een handvol ophalen… net genoeg om een idee te krijgen van wat een zee is, ook al kun je die niet vasthouden.

… EN DE REST

Ik moest hierover toch zo hard op mijn tong bijten… Nine van AnderWereld (een (tweedehands) fantasyboekenwinkel én maker van boekenboxen) benaderde me eind vorig jaar met de volgende vraag: als Overstekersfan wilde ze graag een mystery boekenbox rond de trilogie maken, ter ere van het verschijnen van het laatste deel. Vond ik het leuk om daarover mee te denken en aan mee te werken?

Vond ik dat leuk? Ik vond het geweldig natuurlijk! Niet alleen mocht ik een toren boeken signeren voor in de boxen, ik mocht ook mee brainstormen over welke items goed bij de boeken zouden passen om de verrassingsboxen te completeren. Extra leuk daarbij vond ik dat AnderWereld altijd samenwerkt met lokale kunstenaars. Het gaat dus om items van eigen bodem, meestal ook nog eens speciaal voor de gelegenheid gemaakt.

Een fonkelend edelsteenzeepje van Crystal Cave bij wijze van vast geworden brokje Aeterna (en de geur is ook nog toepasselijk voor deel 3, hoe verklap ik natuurlijk niet)…

‘Mirabel’s pluktuin’: fruitige thee, speciaal gemaakt door Letters & Lights (ik was al lang fan van Emmy Van Ruijvens werk, dus dit was superleuk).

Geurkaarsje met als thema (natuurlijk)… de altijd smeulende hitte van een ifriet, gemaakt door Ever After Candle. Niet alleen supermooi maar ruikt ook heerlijk.

Kleurplaat: nu ook te downloaden

En een kleurplaat ‘Mirabel en Ris’, gemaakt door Nelleke van Hollow Moon Art. Dit was het item waar ik een beetje zenuwachtig over was – want oh jee, personages die je in je hoofd hebt door iemand anders laten verbeelden… maar de kunstenares heeft er meteen een fan bijgekregen! Leuk nieuwtje: je kunt de kleurplaat nu ook gratis downloaden op de website van AnderWereld via deze link.

—

Vraag: Vloog februari ook zo voorbij bij jullie?